مطالعه ی عددی پارامترهای موثر در توزیع تغییرشکل غیر خطی سامانه ی سازه - خاک -سازه با تمرکز بر شناخت تغییرات پاسخ سازه

در نوشتار حاضر، آثار مهم ترین پارامترهای تاثیرگذار در پاسخ غیرخطی سامانه ی سازه خاک سازه شامل دوره ی تناوب سازه های اصلی )T_{۱}( و مجاور )T_{۲}(، فاصله ی سازه ها )d( و نوع خاک به صورت جامع بررسی شده است. هدف از نوشتار حاضر، شناخت اصولی آثار تغییر هر پارامتر در تغییرشکل غیرخطی سازه، بررسی الزام های آیین نامه یی و پیش بینی رفتار سازه بدون مدل سازی سازه ی مجاور است. برای این منظور ۶ سازه ی ۲ تا ۱۵ طبقه واقع بر دو نمونه خاک رس به صورت دوتایی در ۳ فاصله ی صفر، ۱۰ و ۲۵ متری مدل و با استفاده از روش تاریخچه ی زمانی غیرخطی تحلیل شده اند. براساس نتایج، تکیه گاه نرم باعث افزایش شدید نسبت دریفت طبقه ی اول به حالت تکیه گاه ثابت می شود که کمینه ی نسبت مذکور ۱٫۱ و بیشینه ی آن ۳٫۶۱ است. از سویی دیگر، افزایش T_{۱} و T_{۲} منجر به افزایش تغییرشکل سازه می شود، به طوری که آثار T_{۱} دست کم ۲ برابر T_{۲} است. برای سازه های اصلی با T_{۱} در محدوده ی ۰٫۷ تا ۱٫۵ برابر دوره ی تناوب خاک، دریفت سازه دچار تشدید می شود. براساس یافته های پژوهش حاضر، فقط برای سازه های با دوره ی تناوب بیشتر از ۳ ثانیه، افزایش فاصله ی سازه ها منجر به کاهش آثار سازه ی مجاور می شود. درنهایت با شناخت پارامترهای کلیدی اندرکنش سازه خاک سازه، روابطی جهت اصلاح الزام های آیین نامه برای تکیه گاه نرم ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

اندرکنش سازه خاک سازه ، اندرکنش خاک سازه ، دریفت ، جابه جایی جانبی ، روش مستقیم