واکاوی پیش آیندهای فردی و موقعیتی موثر بر چاپلوسی و تاثیر آن بر پیشرفت شغلی کارکنان (مورد مطالعه: کارکنان دانشگاه فردوسی مشهد)

اگرچه سازمانها سیستم های مدیریت مسیر شغلی و استراتژی های ترفیع را برای کارکنانی که دارای سطح بهره وری بالا و عملکرد مطلوب هستند، طراحی و اجرا می کنند اما مطالعات، حاکی از تاثیر فرایندها و رفتارهای سیاسی از جمله چاپلوسی بر پیشرفت حرفه ای کارکنان است. در این راستا، پژوهش حاضر به بررسی پیش­بینی­پذیری پیشرفت شغلی کارکنان از طریق چاپلوسی، و واکاوی دو دسته عوامل فردی و موقعیتی موثر بر آن پرداخته است. جامعه آماری این پژوهش، کارکنان دانشگاه فردوسی مشهد می­باشد. با استفاده از سنجه­های مطالعات پیشین پرسش­نامه تحقیق طراحی، و روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفت. داده­های اخذ شده از یک نمونه ۲۱۸ تایی از کارکنان مبنای تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد متغیرهای فردی یعنی کانون کنترل و ماکیاولیزم بر چاپلوسی از تاثیر معناداری برخوردار بوده­اند اما از بین دو متغیر موقعیتی شامل سبک رهبری و ابهام نقش تنها تاثیر متغیر سبک رهبری بر چاپلوسی تایید شد. هم­چنین، معناداری رابطه مثبت بین چاپلوسی کارکنان و پیشرفت شغلی آن­ها مورد تایید قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

چاپلوسی ، عوامل فردی ، عوامل موقعیتی ، پیشرفت شغلی