تاثیر شوری و منگنز بر برخی خصوصیات فیزیولوژیکی و اکوفیزیولوژیکی پسته (Pistacia vera L.)

به منظور مطالعه تاثیر منگنز و شوری بر برخی ویژگی های فیزیولوژیکی و اکوفیزیولوژیکی پسته (رقم بادامی زرند) آزمایشی به‎صورت فاکتوریل، با دو فاکتور شوری (۰، ۷۵، ۱۵۰، ۲۲۵، ۳۰۰ میلی مولار کلرید سدیم) و منگنز (۰، ۱۲، ۲۴، ۳۶ میکرومولار منگنز از منبع سولفات منگنز)، در قالب طرحی کاملا تصادفی با چهار تکرار در محیط کشت‎ پرلیت انجام شد. نتایج نشان داد، با مصرف ۱۵۰ میلی‎مولار کلرید سدیم، کلروفیل  aو b و همچنین کلروفیل‎ کل، به ترتیب، ۱۲ و ۱۶ و ۲۱ درصد کاهش و با افزایش ۳۶ میکرومولار منگنز افزایش معناداری نسبت به شاهد حاصل شد. کارتنوئیدها نیز با افزایش شوری کاهش معناداری یافتند. ولی با مصرف منگنز میزان کارتنوئیدها با افزایش شوری کاهش معناداری پیدا نکردند. فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز (SOD) نیز گرچه یک هفته پس از اعمال شوری کاهش یافت، با مصرف ۱۲ میکرومولار منگنز، بیش از ۳۰ درصد فعالیت این آنزیم افزایش معنا‎داری حاصل کرد. فعالیت آنزیم  SODدر پایان آزمایش (هشت هفته بعد از اعمال شوری) دوباره اندازه گیری شد. نتایج نشان داد. دانهال های پسته با افزایش ۸۰ درصدی فعالیت این آنزیم در شوری ۳۰۰ میلی مولار کلرید سدیم گیاه را در برابر تنش شوری مقاوم ساخت و افزایش منگنز تغییرات معناداری ایجاد نکرد. نتایج نسبت فلورسنس کلروفیل متغیر به حداکثر (Fv/Fm) نیز نشان داد که فقط تیمار شوری این پارامتر را در هر دوره اندازه گیری تحت تاثیر معنادار قرار داد و تیمار منگنز و اثر متقابل شوری و منگنز معنادار نشد. بنابراین، به‎نظر می رسد که منگنز تحمل پسته رقم بادامی زرند را به شوری افزایش می‎دهد.

کلیدواژه ها:

پسته ، سوپراکسیددیسموتاز ، شوری ، کلروفیل ، منگنز