کیفیت محیطی شهر و شکل ناموزون شهری در شهر بابلسر

گسترش روزافزون شهرها در ابعاد کالبدی، به‎ویژه در مقیاس افقی، به پیدایش پدیده‎ی نوینی با عنوان گسترش پراکنده‎ی شهری یا به‎گفته‎ای پراکنده‎رویی شهری منجر شده است، اما اینکه تا چه حد شهروندان ساکن در دو شکل متفاوت گسترده و فشرده‎ی شهری، کیفیت زندگی بالایی دارند، مساله ای است که مرتبط با ابعاد و مسائل بسیاری است. سازوکار و اشکال این پدیده در کشورهای توسعه‎نیافته و در حال توسعه بسیار متفاوت است با آنچه در کشورهای توسعه‎یافته‎ای چون آمریکا، استرالیا و کانادا در جریان است. هدف این مقاله، درواقع بررسی و تحلیل کیفیت محیط زندگی در ارتباط با رشد ناموزون شهری در شهر بابلسر است. روش این مقاله توصیفی تحلیل بوده و برای تبیین و تشریح موضوع مورد نظر از دو روش اسنادی و میدانی و نیز، گردآوری داده های مورد نیاز استفاده شده است. برای تعیین نوع شکل رشد شهر از روش آنتروپی شانون استفاده شده و در ارتباط با سنجش کیفیت محیط زندگی داده های به‎دست آمده در مطالعه‎ی پرسش‎نامه ای با استفاده از نرم‎افزار SPSS در چارچوب آزمون T،F و ضریب همبستگی پیرسون مورد تحلیل قرار گرفته شده است. نتایج پژوهش نشان‎دهنده‎ی این است که شهر بابلسر طی دهه های پس از انقلاب دارای رشد پراکنده بوده که بیشتر کیفیت محیط زندگی در این محله‎ها، شکل گرفته از کیفیت محیط زندگی در سایر محله‎های پایین‎تر دیگر است. از سویی، نتایج حاکی از آن است که بین دو متغیر رشد ناموزون شهر و کیفیت محیط زندگی، همبستگی بالایی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

بابلسر. ، پراکندگی ، رشد ناموزون ، کیفیت محیط