ارزیابی توان اکولوژیک کاربری توسعهی شهری با مدل تصمیمگیری چندمعیاری MCDM وGIS (مطالعهی موردی: شهرستان ساری، استان مازندران)
محل انتشار: پژوهش های جغرافیای انسانی، دوره: 43، شماره: 3
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 48
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHGR-43-3_005
تاریخ نمایه سازی: 10 آبان 1402
چکیده مقاله:
هر سرزمین متشکل از عوامل و عناصر متعددی واقع در سطح و یا نزدیک سطح زمین است که بهصورت انفرادی و یا ترکیبی، در مناطق مختلف با یکدیگر متفاوت هستند. عوامل و عناصر شکلدهندهی نواحی مختلف را منابع طبیعی و یا اکولوژیکی مینامند که شامل منابع فیزیکی و زیستی است و بهصورت منفرد و یا ترکیبی مورد بهرهبرداری انسان قرار میگیرند. استفاده از سرزمین، بدون در نظر گرفتن تفاوتهای اکولوژیک و پتانسیلهای محیطی، باعث پیامدهای ناگوار و تخریب محیط زیست میشود که درنهایت، منابع طبیعی را در معرض تهدید قرار داده و محیط را از توسعهی پایدار دور میکند. استان مازندران با تنوع اکوسیستمهای مناسب و مساعد برای زیست انسانی و تنوع جاذبههای طبیعی و چشماندازها و مناظر با ارزش زیستمحیطی، از مهمترین نقاط جمعیتپذیر کشور است؛ از اینرو، رشد شهرها و سکونتگاههای روستایی و در پی آن سایر زیرساختها و تاسیسات انسانی مورد نیاز، ناگزیر از ارزیابی توان اکولوژیک کاربری مناسب و اختصاص پهنههایی از استان برای این نوع کاربری شده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین کاربری مناسب توسعهی شهری، بر اساس شاخصهای مدل ارزیابی توان اکولوژیک توسعهی شهری، روستایی و صنعتی ایران و با استفاده از روش تصمیمگیری چندمعیاری (MCDM) بر پایهی سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) در شهرستان ساری، استان مازندران گردآوری شده است. نتایج حاکی از آن است که از مجموع مساحت شهرستان ساری که در ۱۹۶۵ واحد اکولوژیک شناسایی شده است، ۲۳/۳۲۷۱۳ هکتار به کاربری مناسب، ۴۶۵/۴۷۶۶۸ هکتار به کاربری متوسط و ۳۹۹/۲۷۵۴۳۸ هکتار به کاربری نامناسب توسعهی شهری اختصاص دارد. در حال حاضر، پراکنش فضایی مراکز جمعیتی شهرستان بیشتر در کاربری مناسب و متوسط قرار دارد که از مهمترین دلایل آن میتوان به شیب کم، بافت خوب خاک، شرایط زهکشی مناسب و شرایط اقلیمی مساعد اشاره کرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
جعفر میرکتولی
استادیار گروه جغرافیا، دانشگاه گلستان، گرگان
محمد رضا کنعانی
دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامهریزی شهری دانشگاه اصفهان