تحلیل رابطه بین مولفههای کاربری زمین با کاهش جرایم و ناامنی شهری(مطالعهی موردی: منطقه ۱۷ شهر تهران)
محل انتشار: پژوهش های جغرافیای انسانی، دوره: 43، شماره: 3
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 76
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHGR-43-3_002
تاریخ نمایه سازی: 10 آبان 1402
چکیده مقاله:
جرم و احساس ناامنی ناشی از آن در محلههای شهری، بهویژه در کلانشهرها از نگرانیهای مهم شهروندان است. امروزه، ناموفق بودن نظام کیفری سنتی (برپایهی مجازات) در مقابله با روند فزایندهی جرایم در جوامع مختلف آشکارشده و به همین سبب رویکردهای فراواکنشی همانند پیشگیری از جرم در سالهای اخیر در کشورهای توسعهیافته بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف مقالهی حاضر نیز بررسی رویکردی فراواکنشی با استفاده از سازوکارهای شهرسازی در پیشگیری از جرم و کاهش احساس ناامنی شهروندان در محلههای شهر است که هشت محله از منطقهی هفده شهرداری تهران را بهعنوان محدودهی مطالعاتی مورد بررسی قرار داده است. روش پژوهش ترکیبی از روش توصیفی (از نوع پیمایشی) و تحلیلی است و دادههای مورد نیاز به روش اسنادی و میدانی گرد آوری شده است. نتایج بررسیها نشان داد از بین انواع جرایم، خریدوفروش مواد مخدر با۴۰% نخستین رتبه را دارد و از نظر زمان وقوع جرم بیشتر جرایم با ۳۵% در غروب و در فاصله زمانی آن با شب رخ میدهد. همچنین نتایج بررسی نشان داد، بین پیشگیری از جرم و نحوهی استفاده از اراضی شهری ارتباط وجود دارد و از بین فضاهای شهری مورد مطالعه، آن دسته که کاربریهای پیرامونی و بدنه آنها از ترکیب و تنوع بیشتری برخوردارند، در سنجش با فضاهای مشابه که تنوع کاربری کمتری دارند، پتانسیل جرمزایی پایین بوده و کمتر بهعنوان محل وقوع جرم شناخته میشوند؛ همچنین اینگونه فضاها احساس امنیت بیشتری را به شهروندان میدهد. از نتایج دیگر اینکه با اتخاذ راهبردهای مناسب در زمینهی شهرسازی میتوان به راهکاری ارتقای احساس امنیت شهروندان و پیشگیری از جرم در محلههای شهری دست یافت.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی اکبر تقوایی
دانشیار گروه شهرسازی، دانشگاه تربیت مدرس
مجتبی رفیعیان
دانشیار گروه شهرسازی دانشگاه تربیت مدرس
علی رضوان
کارشناس ارشد شهرسازی دانشگاه تربیت مدرس