بررسی ارتباط هیدرولیکی چاه مشاهدهای و آبخوان (مطالعه موردی : آبخوان ساری - نکا)

آب زیرزمینی یک منبع تامین آب با ارزش در سرتاسر جهان محسوب می شود. یکی از مباحث مهم در علوم مهندسی هیدرولیک و آب، هیدرولیک جریان آب زیرزمینی است . با توجه به قرار گرفتن قسمت اعظمی از خاک کشور ایران در منطقه خشک و نیمه خشک و محدودیت منابع آب زیرزمینی از یک طرف و برداشت بی رویه از آبخوانها از طرف دیگر و همچنین روبرو بودن با مسائلی همچون نفوذ آلودگی ها به سفرههای آب زیرزمینی ، نیاز به مطالعه بیشتر در این زمینه مشهود است . مدیریت وضعیت بحرانی منابع آب زیرزمینی در گام اول مستلزم شناخت کافی از سیستم آبخوان می باشد. در این تحقیق ارتباط هیدرولیکی آبخوان و ۲۵ چاه منتخب در محدوده مطالعاتی ساری - نکا واقع در استان مازندران بررسی شده است . به منظور بررسی ارتباط ه یدرولیکی آبخوان با چاههای مشاهدهای ، نمودار تراز ماهانه سطح آب هر کدام از چاههای مشاهده ای را در طول دوره آماری موجود ترسیم نموده و رفتارسنجی شده است . سپس نوسانات تراز آب آنها با نوسانات تراز هیدروگراف معرف آبخوان مقایسه گردیده و براساس میزان همخوانی نوسانات، وضعیت چاهها در سه رده خوب، متوسط و ضعیف مشخص شده است . طبق رفتارسنجی سطح آب صورت گرفته در ۲۵ حلقه چاه مشاهدهای این آبخوان نوسانات ۱۰ حلقه دارا ی همخوانی خوبی با نوسانات هیدروگراف معرف آبخوان داشته و ۹ حلقه نیز همخوان ی متوسط و ۶ حلقه همخوانی ضعیف با هیدروگراف داشته است . ولی به طور کل ، تمامی چاههای مشاهدهای آبخوان ساری - نکا دارای ارتباط هیدرولیکی با آبخوان می باشند.

کلیدواژه ها:

آب زیرزمینی ، ارتباط هیدرولیکی ، پیزومتر.