مقایسه میزان میوه دهی و برخی ویژگی های میوه خرمای برحی پاجوشی و کشت بافتی در پاسخ به نوع دانه گرده

به منظور بررسی اثر نوع گرده (غنامی سبز (G)، غنامی قرمز (R) و مخلوط غنامی سبز و قرمز (GR)) بر میزان میوه دهی و برخی ویژگی های میوه خرما رقم برحی کشت بافتی در مقایسه با خرمای پاجوشی  آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با ۳ تکرار انجام شد. در این پژوهش ۳۶ درخت خرمای ۱۰ ساله (۱۸ درخت خرمای برحی پاجوشی و ۱۸ درخت خرمای کشت بافتی) انتخاب و به مدت ۱۸۰ روز مورد بررسی قرار گرفتند. براساس نتایج در مرحله تمار، تیمار GRO دارای بیشترین درصد وزن خشک (۴۶/۵۴) و کمترین درصد رطوبت میوه (۵۳/۴۵) بود. کمترین طول (۹۹/۲۶ میلی متر)، قطر (۷۷/۱۸ میلی متر) و وزن میوه (۹۷/۶ گرم) در مرحله تمار در تیمار RT به دست آمد. میوه های GRO دارای بیشترین pH (۳۳/۷)، مواد جامد محلول (۳۸/۵۶ درصد)، TSS/TA (۹۰/۴۴۵) و کربوهیدرات (۳۳/۴۵ درصد) بود اما میوه حاصل از تیمار GRT دارای کمترین pH (۷۲/۶)، مواد جامد محلول (۳۵/۴۲ درصد)، TSS/TA (۳۵/۲۹۳) و کربوهیدرات (۳۳/۲۴ درصد) بود. حداکثر میزان میوه دهی (۱۰۰ درصد) و عدم تولید میوه پارتنوکارپ در خرمای پاجوشی گرده افشانی شده با هر سه نوع تیمار گرده گزارش گردید، در حالی که استفاده از دانه گرده R و GR نسبت به G در این نوع خرما از نظر صفات کمی و کیفی میوه از وضعیت بهتری برخوردار بود. در خرمای کشت بافتی استفاده از گرده R سبب میوه دهی ۱۳/۷۹ درصد و پارتنوکارپی ۸۷/۲۰ درصد در مقایسه با سایر تیمارهای دانه گرده شد.

کلیدواژه ها:

Date palm ، Fruiting ، Parthenocarpy ، Pollen grain ، Pollination ، پارتنوکارپی ، دانه گرده ، گرده افشانی ، میوه دهی ، نخل خرما