اثرگوگرد برعملکرد، کیفیت و قابلیت انبارمانی دو رقم پیازخوراکی

اثر مقادیر مختلف گوگرد عنصری (۰، ۵۰ ، ۱۰۰، ۱۵۰، ۲۰۰ و۲۵۰ کیلوگرم در هکتار) و گوگرد به همراه تیوباسیلوس (۲۰۰ کیلوگرم در هکتار) به منظور بررسی اثر تیوباسیلوس بر عملکرد، کیفیت و قابلیت انبارمانی دو رقم پیاز خوراکی قرمز ری و سفید قم در مزرعه تحقیقاتی و آزمایشگاه گروه باغبانی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج در سال زراعی ۱۳۸۷ مورد مطالعه قرار گرفت. برای اجرای این تحقیق از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار استفاده شد. اثر کود گوگرد بر عملکرد و میانگین وزن سوخ ارقام پیاز در سطح احتمال ۵% معنی دار بود. حداکثر عملکرد و میانگین وزن سوخ با مصرف ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار گوگرد به همراه تیوباسیلوس بدست آمد. افزایش عملکرد و میانگین وزن سوخ در تیمار مذکور با افزایش وزن پهنک ها ارتباط داشت. صفات ارتفاع و قطر سوخ و ضخامت گردن سوخ نیز تحت تاثیر کود گوگرد قرار گرفتند. گوگرد بر مواد جامد محلول، ماده خشک سوخ، سفتی سوخ و میزان اسید پیروویک به عنوان عامل کیفی، اثر مثبت نشان داد و با افزایش مصرف گوگرد تا سطح ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار بر مقدار صفات فوق افزوده شد. کاربرد ۲۰۰ و۲۵۰ کیلوگرم گوگرد در هکتار موجب کاهش صفات کیفی فوق گردید. بیشترین مواد جامد محلول، ماده خشک سوخ، سفتی سوخ و میزان اسید پیروویک با مصرف ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار گوگرد به همراه تیوباسیلوس حاصل شد. کاربرد گوگرد بر درصد جوانه زنی و درصد کاهش وزن سوخ ها در انبار اثر مثبت داشت و افزایش مصرف گوگرد تا سطح ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار موجب کاهش درصد سوخ های جوانه زده و کاهش افت وزنی سوخ ها در انبار گردید. بین سطوح مختلف کود گوگرد و ارقام پیاز اثر متقابل معنی دار مشاهده شد. میزان عملکرد و میانگین وزن و ارتفاع سوخ در رقم سفید قم نسبت به رقم قرمز ری برتری داشت. بالاترین میزان تندی و کمترین درصد سوخ های جوانه زده نیز در رقم قرمز ری مشاهده شد. براساس نتایج این پژوهش تیمار کودی ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار گوگرد به همراه تیوباسیلوس تاثیر قابل ملاحظه ای در افزایش عملکرد و کیفیت دو رقم پیاز مورد مطالعه در شرایط مزرعه داشت.