تخمین بهره وری با حل مساله ی تورش همزمانی برای برخی صنایع منتخب ایران (۱۳۸۶-۱۳۸۰)

در مطالعات تجربی مرتبط با اندازه گیری بهره­ وری معمولا ازالگوی سولو برای محاسبه ­ی بهره وری استفاده می­ شود.  این الگوها که اکثرا به روش OLS برآورد می­ شوند، مساله­ ی تورش همزمانی و تورش ناشی از انتخاب نهاده ­ها را نادیده می ­گیرند.  این مساله می ­تواند منجر به تورش دار شدن تخمین­ های مربوط به ضرایب عوامل تولید و در نتیجه تورش دار شدن تخمین­ های بهره ­وری گردد.  در این مقاله ضمن بررسی روش شناسی مرتبط با اندازه گیری بهره ­وری و سپس انتخاب یک الگوی اقتصاد سنجی مناسب برای حل مساله ­ی همزمانی بین اجزاء اخلال و نهاده ­های تولید، با به کارگیری داده­ های در سطح بنگاه، بهره وری کل عوامل تولید برای ۱۰ کد ISIC۲ در دوره­ ی ۸۶-۱۳۸۰ برآورد گردید.  نتایج نشان می­ دهد که متوسط نرخ رشد بهره­ وری برای ۱۰ کد ISIC۲ مورد بررسی برابر ۷۹/۱  درصد است.  بیشترین نرخ رشد بهره ­وری در سال ۱۳۸۱ (۶۲/۹ درصد) و کمترین نرخ رشد بهره وری در سال ۱۳۸۲ (۹۸/۳- درصد) می ­باشد.

کلیدواژه ها:

بهره وری ، تورش همزمانی ، بخش صنعت ، ایران