سرگشتگی میان ابداع و بدعت | محمود حبیبی کسبی

شعر و مداحی را میتوان مهمترین و مردمیترین هنر و رسانه دوران پیشامدرن در نظر آورد که امروزه به موجب موج فراگیر مدرنیسم صنعتی، فاصله بسیاری با جوامع مدرن شده و مدرن زده پیدا کرده است. در روزگار ما نوحه و شعری بیشتر شنیده میشود که بیشتر قابلیت هماهنگ شدن با رسانه های مدرن را داشته باشد و این امر موجب شده است شعرا، ابداع را با بدعت اشتباه گرفته، مادحین به سوی نوآوری و سخن نو گفتن حرکت کنند اما بعضا موجب ورود ناهنجاری های متعدد به عرصه شعر آیینی شده اند. این نوشتار در تلاش است برخی از ناهنجاری های رایج ناشی از این اشتباه را در شعر آیینی معاصر وا کاوی کند.