فراوانی آنتی ژن های پلاکتی در اهداکنندگان خون: مقایسه روش مولکولی با روش الیزا( برای HPA-۱a)
محل انتشار: فصلنامه پژوهشی خون، دوره: 4، شماره: 3
سال انتشار: 1386
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 53
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_BLOOD-4-3_001
تاریخ نمایه سازی: 29 آبان 1402
چکیده مقاله:
چکید ه سابقه و هدف روش های سرولوژیکی جهت تعیین نوع آنتی ژن های پلاکتی به دلیل محدودیت دسترسی به منابع آنتی سرم های اختصاصی و تعداد ناکافی پلاکت در بیماران مبتلا به ترمبوسیتوپنی محدود شده است. بنابراین از روش های مولکولی و بر پایه DNA جهت تعیین ژنوتیپ آنتی ژن های پلاکتی استفاده می شود. از آن جا که در مورد میزان شیوع این آنتی ژن ها در جمعیت ایران اطلاعات چندانی در دسترس نیست لذا هدف مطالعه، تعیین شیوع این آنتی ژن ها در تعدادی از اهداکنندگان خون می باشد. مواد وروش ها مطالعه انجام شده از نوع توصیفی بود. DNA از ۳ میلی لیتر خون کامل که از ۱۰۰ نفر اهداکننده خون، در لوله های حاوی EDTA جمع آوری شده بود، استخراج گردید. فراوانی آلل های آنتی ژن های پلاکتی HPA-۱,۲,۳,۴,۵ و HPA-۱۵ با استفاده از روش PCR-SSP مورد مطالعه قرار گرفتند. ۴۰ نمونه از این ۱۰۰ نفر نیز برای بررسی فنوتیپ به روش الیزا بررسی شدند. جهت بررسی فراوانی ژنی از معادله Hardy weinberg و تحلیل نتایج از آزمون های Z و X۲ استفاده شد. یافته ها فراوانی ژنی آنتی ژن های پلاکتی مورد بررسی به شرح زیر می باشند: HPA-۱a (۹۸/۰)، HPA-۱b (۰۲/۰)، HPA-۲a (۵۴/۰)، HPA-۲b (۴۶/۰)، HPA-۳a (۴۸/۰)، HPA-۳b (۵۲/۰)، HPA-۴a (۰/۱) ، HPA-۵a (۹۹/۰)، HPA-۵b (۰۱/۰)، HPA-۱۵a (۴۷/۰)، HPA-۱۵b (۵۳/۰). هیچ موردی از HPA-۴b در این مطالعه دیده نشد. فراوانی فنوتیپی زیر حاصل گردید: ۱۹% HPA۳a/۳a ، ۹۲% HPA۲a/۲b ، ۸% HPA۲a/۲a ، ۴% HPA۱a/۱b ، ۹۶% HPA۱a/۱a ، ۲% HPA۵b/۵b ، ۹۸% HPA۵a/۵a ، ۱۰۰% HPA۴a/۴a ، ۲۲% HPA۳b/۳b ، ۵۹% HPA۳a/۳b ، ۱۹% HPA۱۵b/۱۵b ، ۶۷% HPA۱۵a/۱۵b ، ۱۴% HPA۱۵a/۱۵a . ۲۶ نمونه(۶۵%) از ۴۰ نمونه مورد بررسی برای HPA-۱ به روش الیزا مثبت، ۴ نمونه(۱۰%) منفی و ۱۰ مورد HPA-۱a بینابینی شدند. نتیجه گیری در این مطالعه ژنوتیپ هموزیگوت HPA-۱b/b به دست نیامد که مشابه سایر مطالعات انجام شده در آسیا می باشد. در این مطالعه با توجه به تفاوت های موجود در میزان فراوانی HPA-۱,۲,۵ در مقایسه با سفیدپوستان اروپایی، به نظر می رسد احتمال تحریک تولید آنتی بادی ضد پلاکتی توسط این آنتی ژن ها نیز متفاوت از نتایج سایر سفیدپوستان باشد که نیازمند بررسی های بیشتر در این زمینه است. به نظر می رسد HPA-۱۵b و HPA-۵b و HPA-۲b ممکن است باعث پورپورای پس از تزریق و مقاومت پلاکتی شوند که این دو نقطه نظر نیازمند بررسی های بیشتر می باشند. کلمات کلیدی : آنتی ژن های پلاکتی، فراوانی ژنی، PCR ، ایران
کلیدواژه ها: