پذیرش دلیل جدید در مرحله تجدیدنظر

به رغم اهمیت موضوع امکان ابراز دلیل جدید در مرحله تجدید نظر، حکم صریحی در خصوص آن وجود ندارد. این امر، محل نزاع استادان حقوق آیین دادرسی و قضات در فرآیند رسیدگی مرحله تجدیدنظر می باشد. اغلب محاکم از مقررات حاکم بر موضوع اینگونه استنباط کرده اند که درمرحله تجدیدنظر به دلایل جدید حتی اگر در مرحله نخستین از عداد دلایل خارج یا از آن عدول شده یا به هر علتی مورد رسیدگی دادگاه قرار نگرفته باشد، به لحاظ این که نمی توان محصور در زمان ارائه کرد ، استناد نمود. سابقه موضوع در پژوهش خواهی قانون آیین دادرسی ۱۳۱۸ و حقوق فرانسه برابر ماده ۵۶۳ کد جدید آیین دادرسی مدنی ، به چنین رویکردی دامن زده و می توان گفت رویه قضایی بر این مبنا شکل گرفته است و تنها محدودیت آن، استناد به دلیل جدید برای اثبات ادعاهای مطروحه در مرحله نخستین است. با این وجود چنین رویه ای با سابقه فقهی تجدید نظر خواهی و برخی ظواهر قانونی سازگار نیست و رویکرد مصلحت اندیشانه دادگاهها باید در تحولات تقنینی آتی مد نظر قرار گیرد. با چنینی رویکردی می توان مقنن را به بازگشت به مقررات سابق در باب پژوهش خواهی با تعدیلاتی برای مقابله با اطاله دادرسی فرا خواند.

کلیدواژه ها:

اثر انتقالی ، دلیل جدید ، ادعای جدید ، سبب دعوا