بررسی پاسخ های ایمنی ذاتی جوجه گوشتی به واکسن نیوکاسل

پاسخ های ایمنی ذاتی جوجه های گوشتی به واکسن های مختلف نیوکاسل می تواند متفاوت باشد. این تفاوت ها در سطوح مختلف هومورال و یاخته ای ایمنی ذاتی و در طی فرایند التهاب و پاسخ فاز حاد قابل بررسی هستند.  ۱۵۰ جوجه گوشتی نژاد راس ۳۰۸ که همه از یک گله مولد تهیه شدند و به پنج گروه تقسیم شدند. سه گروه به ترتیب با واکسن های غیر فعال روغنی به روش تزریقی، ویتاپست و لاسوتا به روش چشمی واکسینه شدند. دو گروه دیگر به عنوان شاهدهای منفی محلول نمکی-بافری-فسفاتی(PBS)  دریافت کردند. خونگیری از جوجه ها در یک روز قبل از واکسیناسیون و دو روز متوالی پس از واکسیناسیون انجام شد. میزان سرم آمیلوئید آ (SAA) و آلفا-یک اسید گلیکوپروتئین (AGP) در پلاسما با روش الایزای اختصاصی طیور اندازه گیری شد. همچنین شمارش گلبول های سفید خون و محاسبه  نسبت هتروفیل به لنفوسیت به عنوان شاخص استرس صورت گرفت. نتایج به دست آمده نشان دادند که تزریق واکسن موجب افزایش پروتئین فاز حاد SAA و ایجاد استرس در گله های طیور می شود وبر میزان AGP تاثیر چندانی نداشت. واکسن غیرفعال تزریقی بیشترین اثر را در میان واکسن ها داشت و همچنین موجب افزایش منوسیت و کاهش خفیف بازوفیل ها در گلبول های سفید خون شد. با شناسایی تاثیرات  واکسن های مختلف بر ایمنی ذاتی می توان در تصمیم گیری برای انتخاب واکسن موردنیازهر گله اقدام کرد. همچنین بررسی اثرات تزریق واکسن بر پروتئین های فاز حاد و استرس می تواند به طراحی هرچه بهتر واکسن ها و مدیریت گله های طیور کمک نماید.

کلیدواژه ها:

پاسخ فاز حاد ، استرس ، جوجه گوشتی ، واکسن ، نیوکاسل