ارزیابی اثر آنتی کاتالپتیک لوودوپا کاربی دوپا به همراه سرترالین در موش های صحرائی پارکینسونی

تجویز طولانی مدت لوودوپا در بیماران پارکینسونی موجب بروز نوساناتحرکتی به صورت پدیده خاموشی اثر و دیسکینزیا می شود.بنابراین دستیابی بهرهیافتی که بتواند به طور موثرتری برای درمان این بیماری به کار رود، حائزاهمیت می باشد.هدف: در این مطالعه تاثیر سرترالین بر روی کارآئی درمانی لوودوپا با استفاده ازآزمون میله در موش های پارکینسونی شده مورد ارزیابی قرار گرفت. روش کار:برای ایجادمدل تجربی بیماری پارکینسون،از تزریق یک طرفی ۶-هیدروکسی دوپامین (μg/rat۸) به داخل ناحیه جسم سیاه استفاده شد. حیواناتی که کاتالپسی واضحی را در آزمون میله نشان دادند، هر روز ۲ نوبت لوودوپا ( ۱۵ میلی گرم بهازای هر کیلوگرم وزن بدن) را به مدت ۲۰ روز دریافت کردند. نتایج: نتایج نشان داد که لوودوپا تنها قادر است در روزهای ۵، ۱۰و ۱۵بعد از تجویز، کاتالپسی را برطرف کند (P<۰.۰۰۱)و در روز ۲۰ اثر آنتی کاتالپتیک لوودوپا از میان رفت. در روز ۲۱ تجویز دوزهای مختلف (۲ ،۱و ۰.۵ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) سرترالین به همراه رژیم لوودوپا، نشان داد که این دارو تنهابا دوز ۲ میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن قادر است تا اثر آنتی کاتالپتیک لوودوپا را بهبود بخشد (P<۰.۰۰۱)در همین روز تجویز ۱۹۰-NAN به همراه دوز موثر سرترالین و رژیم لوودوپا موجب برگشت حالت کاتالپسی در موشهای پارکینسونی شد (P<۰.۰۰۱)بنابراین به نظر می رسد که سرترالین از طریق افزایش سروتونین موجب تحریک گیرنده های ۵HT۱A شده و می تواند اثر ضد پارکینسونی لوودوپا را بهبود بخشد

کلیدواژه ها:

لوودوپا ، سرترالین ، کاتالپسی ، موش صحرائی