ارائه مدل ساختاری تاثیر نشاط کاری بر نوآوری سازمانی با نقش میانجی خوشبینی سازمانی در معلمان مقطع دوم متوسطه شهرستان ساری

هدف از پژوهش حاضر ارائه مدل ساختاری تاثیر نشاط کاری بر نوآوری سازمانی با نقش میانجی خوشبینی سازمانی در معلمان مقطع دوم متوسطه شهرستان ساری بود . این پژوهش از نظر هدف کاربردی ، روش گردآوری دادهها میدانی و از نظر روش اجرا توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه معلمان مقطع دوم متوسطه شهرستان ساری در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ که تعداد آنها برابر ۵۷۳ نفر بوده با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای (برحسب جنسیت ) تعداد ۲۳۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه های استاندارد نشاط کاری کرولف (۲۰۰۷)، نوآوری سازمانی ساعتچی و همکاران (۱۳۸۹) و خوشبینی سازمانی سلیگمن (۲۰۰۸) بود. روایی توسط متخصصان مورد تایید قرار گرفت ، و پایایی از طریق ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب (۸۴/۰، ۸۴/۰، ۸۶/۰ صدم) محاسبه گردید. تجزیه وتحلیل دادهها در بخش توصیفی (فراوانی و درصد) و استنباطی (کولموگروف اسمیرنف ، مدلسازی معادلات ساختاری ) به وسیله نرم افزار SPSS و AMOS انجام شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که نشاط کاری بر نوآوری سازمانی و خوشبینی سازمانی معلمان تاثیر مثبت دارد. هم چنین خوشبینی سازمانی بر نوآوری سازمانی معلمان تاثیر مثبت دارد. علاوه بر این ، متغیر خوشبینی سازمانی در رابطه بین نشاط کاری و نوآوری سازمانی در معلمان نقش میانجیگری دارد.

کلیدواژه ها:

خوشبینی سازمانی ، نشاط کاری ، نوآوری سازمانی .