ارائه الگوی راهبردی ساختار فضایی مناطق کویری و بیابانی ایران با رویکرد استقرار پایدار جمعیت با نگاه دفاعی و امنیتی، مطالعه موردی استان خراسان جنوبی

پژوهش حاضر با هدف استقرار و تثبیت پایدار جمعیت فعالیت و ایجاد مراکز سکونتی و اقتصادی در افق برنامه ۵۰ ساله ایران ۱۴۴۰ در پهنه استان خراسان جنوبی با رویکرد دفاعی و امنیتی صورت پذیرفته است. این پزوهش از نوع تحقیقات توسعه ای کاربردی و روش پژوهش نیز آمیخته اکتشافی است. جامعه آماری در این تحقیق بر مبنای تشکیل کارگروه دلفی به همراه مطالعات اسنادی و کتابخانه ای و نیز مشاهدات و مستند سازی میدانی و استفاده از پرسشنامه از جمله روش های جمع آوری داده ها و اطلاعات است. بدین منظور از روش تحلیل سلسله مراتبی و سیستم اطلاعات جغرافیایی بهره گرفته شد نتایج حاصل نشان داد که ساختار فضایی سکونتگاه های استان خراسان جنوبی با هدف استقرار جمعیت و فعالیت پایدار با افق ۵۰ سال آینده، مجموعا ۱۸ سکونتگاه را در بر گرفته که بر مبنای تحلیل محقق تا افق طرح جمعیتی بالغ بر ۱۰۰ هزار نفر را در خود جای خواهند داد. البته این امر مستلزم توجه به همه مسائل و به انجام رساندن همه راهبرد ها و راهکارهای اجرایی تدوین شده است. از سوی دیگر در این مجموعه سکونتگاه ها، نیاز به ایجاد۲ سکونتگاه شهری نیز می باشند که با پذیرش نقش های سیاسی و اداری و تمرکز خدمات برای دسترسی عادلانه و شکل گیری عدالت فضایی حوزه های هم پیوند آن و ارائه خدمات و امکانات مختلف زمینه را برای نگهداشت جمعیت فراهم آورند.

کلیدواژه ها:

استقرار پایدار جمعیت ، خراسان جنوبی ، رویکرد دفاعی و امنیتی ، ساختار فضایی ، کویر و بیابان