تحقق مرجعیت علمی در بافتار نسل ان-ام دانشگاهی

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 95

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_RHYFT-32-3_006

تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1402

چکیده مقاله:

دانشگاه ها، نهادهایی رسمی اجتماعی هستند که وظایف و کارکردهای متعددی برای آن ها از سوی صاحبنظران و سیاست گزاران بیان شده است و در این میان، مرجعیت علمی یکی از کارویژه های اساسی آن است. دانشگاه در گذر تاریخ، همسو با تحولات اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی، دچار تحول و دگردیسی نسلی شده اند که به نسل های دانشگاهی شناخته شده می شوند. نسل اول تا پنجم دانشگاه برگرفته از این تغییرات بوده است و در آینده نیز به تناسب تحولات جهانی و محلی دچار تغییر خواهند شد و نسل های دیگر نیز به وجود خواهد آمد. این پژوهش با بررسی نسل های دانشگاهی و نقد کاستی های آن ها و عدم پاسخگویی به مسائل و نیازهای جوامع مختلف در ادوار مختلف و ارائه طرح دانشگاه نسل ان-ام (نسل دانشگاه فرانسلی) به عنوان طرحی نو برای همه مکان ها و زمان ها پرداخته است. این طرح علاوه بر پوشش نارسایی های نسل های رایج دانشگاهی، رویکردی زاینده و فزاینده برای کارکردهای نظام دانشگاهی در پی خواهد داشت. دانشگاه حکمت بنیان با الهام از اندیشه های ناب اسلامی و فلسفه سیاسی اسلام و نظام تربیت محور انقلاب اسلامی، الگویی است که به ایده دانشگاه فرانسلی نزدیک است. در این رویکرد دانش نظری، عملی و فنی با هم در آمیخته می شود تا افزون بر پاسخگویی به نیازها و مسائل فردی، اجتماعی، منطقه ای و بین المللی بشریت، کارکرد کشف و شناخت حقیقت و تعالی انسان را هم داشته باشد. از این رو می توان گفت، نظام دانشگاهی فرانسلی با تاکید بر رویکرد حکمت بنیان، می تواند الگویی مناسب و جهان شمول برای تمامی نظام های آموزش عالی باشد که در تشخیص و فهم رویدادها، جریان ها، نیازها و مسائل فردی، سازمانی، اجتماعی، و بین المللی بشریت و ارائه راه حل های ممکن برای این مسائل تواناست. نتایج این پژوهش، نشان از آن داشت که مرجعیت علمی در قالب نسل های مرسوم دانشگاهی، قابلیت تحقق واقعی نخواهد داشت؛ بلکه در بستر حکمت بنیانی و توجه به رسالت اصلی دانشگاه می توان انتظار داشت که نظام دانشگاهی به عنوان مرجع اصلی علم در جامعه شناخته شود.

نویسندگان

علی باقر طاهری نیا

استاد زبان و ادبیات عربی ،دانشگاه تهران،تهران ، ایران

مهدی نامداری پژمان

استادیار مدیریت آموزشی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • Ahmad, I., Ali, A., Khan, I., & Khan, F. A. ...
  • Huber, M. (۲۰۱۱). The risk university: Risk identification at higher ...
  • Jafari, M. T. (۲۰۰۹). Disciple culture and pioneer culture. Tehran: ...
  • Khorramshad, M. B., & Adami, A. (۲۰۰۹). Islamic Revolution: a ...
  • Latifi, M., Tahmaseby, B. R., Javadi, M., & Mirzaee, H. ...
  • Mapulanga, P. (۲۰۱۴). Prospects and constraints of staff development in ...
  • Rezaei, M. (۲۰۱۹). An analysis and explanation of the ethical ...
  • Zakersalehi, G. (۲۰۰۶). Iranian University: Sociological criticism of higher education. ...
  • نمایش کامل مراجع