ارزیابی تاثیر سرمایه اجتماعی بر تعلق مکانی در محیط های همسایگی (مطالعه موردی: شهر شیراز)

هدف : ارزیابی تاثیر سرمایه اجتماعی بر تعلق مکانی در محیط های همسایگی شیراز است. روش تحقیق، توصیفی-تحلیلی و نوع آن، کاربردی است. اطلاعات موردنیاز به دو روش اسنادی و میدانی (پرسشنامه) جمع آوری گردیده است. جامعه آماری پژوهش، شامل شهروندان شیراز در سال ۱۳۹۵ (۱۵۶۹۵۳۴ نفر) می باشد و از بین آنها، با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۳۲۲ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب و به روش نمونه گیری تصادفی ساده توزیع شده است. شاخص های تحقیق شامل ابعاد سرمایه اجتماعی (مشارکت، اعتماد، احساس امنیت، انسجام اجتماعی) و ابعاد تعلق مکانی (ادراکی، کالبدی، شناختی) است. برای عملیات آماری و داده پردازی از نرم افزار SPSS و تجزیه و تحلیل نتایج حاصل از پرسشنامه از تی تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شده است. نتایج بیانگر این می باشد که وضعیت شاخص-های سرمایه اجتماعی و مولفه های حس تعلق مکانی از سطح میانگین نرمال یا متوسط کمتر است. نتایج تجزیه و تحلیل همبستگی پیرسون بیانگر این بود که بیشترین میزان همبستگی و ارتباط بین شاخص انسجام اجتماعی با مولفه کالبدی از بعد تعلق مکانی به میزان ۷۳۱/۰ با مقدار اطمینان ۰۰۱/۰=p به دست آمد. هم چنین میزان ضریب همبستگی برای شاخص های مشارکت، اعتماد، احساس امنیت و انسجام اجتماعی با بعد تعلق مکانی به ترتیب برابر ۴۸۶/۰، ۶۸۵/۰، ۶۵۷/۰ و ۷۱۷/۰ به دست آمد. همچنین، مشخص شد که از منظر سرمایه اجتماعی متغیرهای انسجام اجتماعی، احساس امنیت و اعتماد دارای نقش و اثر معنادار بر افزایش تعلق مکانی در محیط های مسکونی شهر شیراز می باشند و متغیر انسجام اجتماعی دارای بیشترین تاثیرگذاری با میزان ضریب استاندارد ۳۸۴/۰ است. پس از آن به ترتیب اولویت میزان ضریب بتا یا وزن استاندارد شده رگرسیونی شاخص اعتماد برابر ۲۳۲/۰ و شاخص احساس امنیت ۲۱۳/۰ به دست آمد.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، تعلق مکانی ، محیط همسایگی ، شهر شیراز.