شبیه سازی نیروگاه ترکیبی خورشیدی- بادی متصل به شبکه به منظور کاهش گاز دی اکسید کربن و اثرات مخرب زیست محیطی گاز های گلخانه ای در مدار ۳۰ درجه شمالی

مقدمه: انرژی تجدیدپذیر یکی از مولفه های حیاتی در کاهش انتشار کربن و کاهش تغییرات آب و هوایی است. استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی، بادی، آبی، زیستی و زمین گرمایی، انرژی را بدون اثرات گرمایشی فراهم می کند. در این پژوهش میزان بهره وری نیروگاه ترکیبی بر روی مدار ۳۰ درجه شمالی، با شبیه سازی تولید انرژی در قالب سه طرح تولید توان به میزان ۷ مگاوات ساعت نامی از نیروگاه ترکیبی خورشیدی – بادی در چهار شهر قاهره، هیوستن، چونگ کینگ، شیراز واقع بر مدار ۳۰ درجه شمالی و با کمک نرم افزار های پی وی سیست، سم و ترنسیس مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: با شبیه سازی و آنالیز سه طرح پیشنهادی ذیل در هر شهر و مقایسه آن ها، می توان به کارآمدترین محدوده نسبت توزیع توان نیروگاه ترکیبی خورشیدی–بادی رسید. طرح اول) ۲۵% توان کل نیروگاه از انرژی خورشیدی و ۷۵% توان کل نیروگاه از انرژی باد است. طرح دوم) ۵۰% توان کل نیروگاه از انرژی خورشیدی و ۵۰% توان کل نیروگاه از انرژی باد است. طرح سوم) ۷۵% توان کل نیروگاه از انرژی خورشیدی و ۲۵% توان کل نیروگاه از انرژی باد است. با بررسی میزان انرژی سالانه تزریق شده به شبکه میزان و تاثیر استفاده از منابع تجدید پذیر در کاهش تولید گاز کربن بررسی و محاسبه می گردد. نتایج و بحث: نیروگاه ترکیبی علاوه بر تامین انرژی، منجر به افزایش ضریب اطمینان و حفظ منابع غیر تجدیدپذیر و کاهش گاز های گلخانه ای خواهد گردید. هر سه نرم افزار قابلیت مناسبی در شبیه سازی و آنالیز نیروگاه ترکیبی داشتند و نتایج همخوانی مناسبی دارند. نتیجه گیری: طرح اولیه صورت تقریبی ۳۰% بیشتر از طرح دوم و ۸۵% بیشتر از طرح سوم بازدهی تولید انرژی دارد. شیراز با تولید ۴۸۴۶۶ مگاوات در سال کاهش انتشار دی اکسید کربن به میزان ۴۰۸/۲۳۶۵۱ تن، قاهره با تولید ۴۵۷۹۹ مگاوات در سال کاهش انتشار دی اکسید کربن به میزان ۴۵/۲۵۱۸۹ تن، هیوستن با تولید ۴۰۹۷۹ مگاوات در سال کاهش انتشار دی اکسید کربن به میزان ۲۰۹/۱۵۲۰۳ تن را دارا می باشد.

کلیدواژه ها:

پی وی سیست ، نرم افزار ترنسیس ، سم ، سیستم ترکیبی خورشیدی – بادی ، کاهش ردپای کربن