انسان از دیدگاه دیوید هیوم

شناخت انسان همواره از مهمترین مباحث در میان فیلسوفان بوده است. دیوید هیوم از جمله فیلسوفان تجربه گرا و مهم و تاثیرگذاردر قرن هجدهم است. که تفسیری براساس مبانی تجربه گرایانه از انسان ارائه داده است. مقاله حاضر یک مقاله مروری است و بهچیستی وماهیت انسان از دیدگاه هیوم پرداخته است. اوبه مباحث گوناگون معرفتشناسانه، ذهن شناسانه، اخلاقی و اجتماعی مرتبط باانسان پرداخته است. نظریه شناخت هیوم مبتنی بر این اصل است که او علم انسان را به چند اصل ساده فرو می کاهد علوم دیگر را برعلم انسان استوار میداند و فقط یک نوع شناخت آن هم با واسطه ادراکات حسی برای انسان قائل است.از جمله نتایج نظریه شناختاو فروکاستن آگاهی انسان به دو نوع ادراکات و تصورات است. بر همین اساس شناخت انسان محدود به ادراکات حسی است که براثرعادت و توالی در حافظه شکل گرفته اند. او در بحث از جوهر انسانی به «تجرد نفس» و «این همانی شخصی» پرداخته است. و وجود هر نوع نفس مجرد و روح انسانی را براساس تقدم هر انطباعی بر تصورات انکار میکند و تمامی استدلالهای مابعد الطبیعی، اخلاقی وطبیعی در زمینه جاودانگی انسان را رد میکند. و قائل به هیچ گونه بقای روح انسانی بعد از مرگ و معادی نیست. در حوزه فلسفهاخلاق، او به دنبال علم به طبیعت آدمی و رفتار اوست و انسان را به عنوان موجودی عاقل و فعال بررسی میکند و نقش عقل را دراخلاق بسیار کم نشان میدهد. و در تحلیل انگیزه های اخلاقی به سودگرایی مدرن نزدیک می شود.

کلیدواژه ها:

دیوید هیوم ، شناخت انسانی هیوم ، جوهرنفسانی هیوم ، جاودانگی نفس هیوم ، اخلاق انسانی هیوم