آموزش فراگیر در آموزش و پرورش

تفکیک تحصیلی، که به عنوان یک سیستم جداگانه است، دیگر از نظر تحقیقی یا دیدگاه های حقوقی قابل توجیه نیست (فردریکسون و کلین ، ۲۰۰۲). این تغییر منجر به جنبشی قوی شده است که در آن، کودکان SEN به سمت ورود و قرارگیری بیشتر در مدارس عادی حرکت می کنند (آورامیدیس و همکاران، ۲۰۰۰)، در حالی که دیگر مدارس خاص لزوما بهترین پاسخ نیستند (الینز ۲۰۰۴). برخی دیگر تاکید می-کنند که این چطور حق آموزش برای هر کودک و راهی به سوی یک سیستم دموکراتیک آموزش است (کری و جونز ،۲۰۱۴). از طرف دیگر، بوث (۲۰۰۰) آن را به عنوان فرآیند افزایش مشارکت و کاهش حذف از فرهنگ، برنامه درسی و جامعه جریان اصلی تلقی می کند.

کلیدواژه ها:

آموزش فراگیر ، آموزش ، پژوهش