نقش تسهیم دانش در رابطه میان اجزای سرمایه های فکری و رفتار نوآورانه

هدف پژوهش حاضر، طراحی و برآزش مدلی از روابط میان اجزای سرمایه فکری و رفتار نوآورانه با توجه به نقش مداخله گرانه تسهیم دانش است. این پژوهش از نوع توصیفی بوده است که از نظر هدف کاربردی و از روش همبستگی تبعیت نموده است. جامعه آماری عبارت از کارکنان صفی بیمارستان های شهر تهران که نظر به گستردگی زیاد آنها، بیمارستان های پیامبر (ص)، لولاگر، سجاد، پارس، حضرت رسول (ص)، هاشمی نژاد و آپادانا به عنوان خوشه های اصلی مورد توجه قرار گرفتند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه های استاندارد گردآوری و با استفاده از روش معالات ساختاری مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که سرمایه فکری به طور مستقیم، رفتار نوآورانه را تحت تاثیر قرار نمی دهد، اما با مداخله تسهیم دانش، این رابطه تقویت می شود. همچنین سرمایه فکری در سازمان های مورد مطالعه با تسهیم دانش رابطه معنا داری ندارد، اما تمایلات افراد و هنجارهای ذهنی کارکنان بر قصد و نیت آنان نسبت به تسهیم دانش اثر می گذارد و این خود به بهبود رابطه میان اجزای سرمایه فکری و رفتار نوآورانه کمک می کند.

کلیدواژه ها:

Innovative Behavior ، Inttelectual Capital ، human ، Social and Organizational Capital ، knowledge Sharing ، رفتار نوآورانه ، سرمایه فکری ، سرمایه های انسانی ، اجتماعی و سازمانی ، تسهیم دانش