بررسی اثر بخشی طرحواره درمانی گروهی بر پرخاشگری دانش آموزان پسر دبیرستانی دارای اضطراب امتحان

اضطراب امتحان از شایع ترین ناهنجاری های روانی در دوره نوجوانی به شمار می آید و بر اساس نظری از جمله رفتارهای روانشناختی که در کنار این هیجان بروز پیدا می کند و به عنوان همایند اضطراب به شمار می آید پرخاشگری می باشد، با توجه به شواهد نقش سلامت روان در دوران نوجوانی در آینده تحصیلی و شغلی این افراد بسیار پر رنگ است .هدف پژوهش حاضرسنجش اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر پرخاشگری، پسران دبیرستانی دارای اضطراب امتحان بوده است ..پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ نحوه جمع آوری اطلاعات تجربی از نوع نیمه آزمایشی با طرح پس آزمون پیش آزمون با گروه آزمایش و گروه کنترل بوده است . جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان پسر دبیرستانی شهرستان آبادان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بوده است . که نوع نمونه گیری در مرحله انتخاب به صورت داوطلبانه تعداد ۳۰ نفر از میان دانش آموزانی که حداقل نمره ۳۷ را از پرسشنامه اضطراب امتحان اهواز(ابوالقاسمی و همکاران، ۱۳۷۴) کسب کرده بودند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه آزمایش طرحواره درمانی گروهی (۱۵ نفر) و یک گروه کنترل(۱۵ نفر) جایگزین شدند. ابتدا در مرحله پیش آزمون هر دو گروه پرسشنامه های مربوط به متغیرهای پژوهش را تکمیل کردند، سپس گروه آزمایش طرحواره درمانی هشت جلسه ۹۰ دقیقه طی یک ماه و به صورت هر هفته دو جلسه ، تحت آموزش طرحواره درمانی بر اساس پروتکل طرحواره درمانی قرار گرفتند، ، و گروه کنترل )انتظار( تحت تاثیر هیچ مداخله ای قرار نگرفت و بعد از طی دوره ازهر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه ها اضطراب امتحان اهواز)ابوالقاسمیو همکاران، ۱۳۷۴ (، پرسشنامه پرخاشگری باس و پری بهره برده شد جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون تحلیلکواریانس و نرم افزار spss استفاده شد.نتایج پزوهش گویای آن بود که درمان گروهی طرحواره درمانی بر کاهشپرخاشگری و اضطراب امتحان دانش آمون پسر دبیرستانی موفق عمل کرده است.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی گروهی ، اضطراب امتحان ، پرخاشگری