اثربخشی مشاوره گروهی بر مبنای الگوی شادمانی فوردایس بر افزایش خودکارآمدی و رضایت شغلی دبیران شهرستان دهگلان

هدف: مطالعه حاضر، با هدف بررسی اثربخشی مشاوره گروهی بر مبنای الگوی شادمانی فوردایس بر افزایش خود-کارآمدی و رضایت شغلی دبیران شهرستان دهگلان صورت گرفت . روش پژوهش : روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی ، با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش ، کلیه دبیران زن دوره متوسطه اول و دوم آموزش و پرورش شهرستان دهگلان، در سال ۱۳۹۹-۱۳۹۸ بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای، تعداد ۴۰ نفر انتخاب، و در دو گروه (آزمایش ۲۰ نفر، کنترل ۲۰ نفر) به صورت تصادفی جایگرین شدند. گروه آزمایش ، ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای آموزش گروهی بر مبنای الگوی شادمانی فوردایس دریافت کرد. گردآوری اطلاعات در پیش آزمون و پس آزمون، از طریق پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا (MSQ) و مقیاس خود-کارآمدی شرر و مادوکس (۱۹۸۲) صورت گرفت . برای تجزیه و تحلیل دادهها، از آزمون کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) استفاده شد که برای این منظور، از نرم افزار آماری SPSS۲۰ بهره گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مشاوره گروهی بر مبنای الگوی شادمانی فوردایس ، موجب افزایش خود-کارآمدی و رضایت شغلی دبیران شهرستان دهگلان شده است (۰۱/۰.(P< نتایج : براساس نتایج به دست آمده، می توان بیان کرد که ارائه ی مشاوره گروهی بر مبنای الگوی شادمانی فوردایس ، می تواند به عنوان گزینه مطلوب آموزشی - درمانی ، برای بهبود و افزایش افزایش خود-کارآمدی و رضایت شغلی باشد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، رضایت شغلی ، مشاوره گروهی بر مبنای الگوی شادمانی فوردایس