بررسی رابطه بین احساس تنهایی و خودشکوفایی دانش آموزان

احساس تنهایی یکی از مشکلات شایع دوران جوانی است که میتواند روابط اجتماعی فرد را نامتعادل سازد و او را درگیر مشکلات عاطفی و روانی _اجتماعی نماید. احساس تنهایی می تواند روند ارتباط مناسب با همسالان و دیگران را مختل سازد که به دنبال آن دانشجو با مشکلات دیگری از جمله عدم خودشکوفایی در حوزههای اجتماعی ارتباطی لازم روبه رو خواهد شد که این مساله می تواند بر مشکلات وی بیافزاید. بنابراین هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی رابطه بین احساس تنهایی و خودشکوفایی دانش آموزان بود. روش پژوهش حاضر توصیفی -پیمایشی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش اموزان متوسطه اول شهر ارومیه بود که از بین آنان ۳۸۴ نفر بر اساس جدول مورگان و به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایانتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات دو پرسشنامه استاندارد خودشکوفایی و احساس تنهایی بود. روایی و پایایی ابزار در پژوهش های پیشین مورد تایید قرار گرفته است . نتایج حاصل از بررسی داده ها و فرضیات پژوهشی بیانگر رابطه منفی و معنی دار بین یافتن احساس تنهایی و خودشکوفایی بود و همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد هر سه مولفه رمانتیک ، خانوادگی و اجتماعی قابلیت پیش بینی خودشکوفایی به صورت منفی و معنادار را دارند. بنابراین لازم است متولیان آموزش و پرورش ارومیه زمینه کاهش احساس تنهایی دانش آموزان را با راهبردهایی چون ایجاد فضای شاد در مدرسه را بیش از پیش برای دانش اموزان فراهم نمایند تا بدینوسیله میزان خودشکوفایی شان نیز افزایش یابد.

کلیدواژه ها:

احساس تنهایی ، خودشکوفایی ، دانش آموزان ، ارومیه .