بررسی تاثیر طرحواره درمانی هیجانی در حل اختلال شخصیت خودشیفته و تعارضات رفتاری

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر طرحواره درمانی هیجانی در حل اختلال شخصیت خودشیفته و تعارضات رفتاری می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر تعداد ۱۴۰ نفر از مراجعه کنندگان نوجوان به مراکز مشاوره شهر تهران بوده که تعداد ۶۰ نفر بعنوان نمونه بصورت هدفمند انتخاب و در ۳ گروه گفتگوی موثر و طرحواره درمانی و کنترل به تعداد مساوی و بصورت تصادفی قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه ۵۴ سوالی تعارضات رفتاری”پرینز و همکاران ” که ۸ مولفه از تعارضات را مورد سنجش قرار می دهد، می باشد. هر یک از افراد گروه آزمایش مورد مشاوره به شیوه گفتگوی موثر و طرحواره درمانی قرار گرفتند. از میان مراجعان واجد شرایط ، برای هر یک از ۳ گروه طرحواره درمانی ، گفتگوی موثر و کنترل تعداد ۱۰نفر بدون در نظر گرفتن اولویت تعارض، بصورت تصادفی در ابتدا یک گروه به شیوه طرحواره درمانی و یک گروه به شیوه گفتگوی موثر و یک گروه کنترل انتخاب شدند. مدت زمان و تعداد جلسات برای هریک از گروهها مشخص گردید و پرسشنامه پیش آزمون در اختیار هر یک از افراد در۳ گروه جهت پاسخگویی قرار گرفت . به همین ترتیب کلیه نوجوانان مراجعه کننده در هر یک ازدو روش طرحواره درمانی و گفتگوی موثر به مدت هشت جلسه مورد مشاوره قرار گرفتند و به مدت ده روز پس از اتمام جلسات مشاوره پرسشنامه پس آزمون را تکمیل نمودند. روهگ کنترل مورد مداخله قرار نگرفت و صرفا در رابطه با آنها پیش آزمون و پس آزمون اجرا گردید و نتایج حاصله بررسی شد. دادههای بدست آمده از پرسشنامه ها با استفاده از نمرات افتراقی پیش آزمون و پس آزمون از روش-های آماری توصیفی و استنباطی شامل : تحلیل واریانس یک طرفه ، آزمون شفه و آزمون t مستقل با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . این پژوهش بیانگر این نتیجه می باشد که ؛ مشاوره ی درمانی به شیوههای طرحواره درمانی و گفتگوی موثر می تواند تعارضات رفتاری و شخصیتی نوجوانان را حل کند. تغییر نگرش در آنان و شناسایی باورهای معیوب خود، منجر به تغییر انتظارات آنان می گردد و در نهایت تعارضات رفتاری کمتری را در آنان به همراه خواهد داشت .

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، تعارضات رفتاری ، شخصیت خودشیفته ، اختلال هیجانی