اثربخشی فرایند درمانی و آموزش مهارت ارتباط نرم بر شیوههای مقابله با تعارض در کودکان اتیسم

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی فرایند درمانی و آموزش مهارت ارتباط نرم بر شیوههای مقابله با تعارض در کودکان مبتلا به اتیسم می باشد. این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه تجربی (طرح پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری با گروه کنترل) می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کودکان مبتلا به اختلال اتیسم عملکرد بالا مراکز توانبخشی شهر اصفهان در سال ۱۴۰۱ می باشد. از بین کل جامعه تعداد ۳۰ کودک به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی در گروه مقابله با تعارض (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابزار سنجش مورد استفاده در پژوهش ، مقیاس تاکتیک های تعارض (اشتراس، ۱۹۹۰) می باشد. متغیر مستقل برای گروه آزمایش اجرا گردید. گروه دوم به عنوان گروه کنترل در لیست انتظار قرارگرفته و در طی پژوهش هیچ نوع درمانی را دریافت نکردند. دادهها بر اساس تحلیل واریانس با اندازه گیریهای مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته ها نشان می دهد که میانگین متغیرها حتی در مرحله پیگیری نیز علاوه بر پس آزمون، همچنان بالا می باشد. فرایند درمانی و آموزش مهارت ارتباط نرم، با اندازه اثر ۴۴ درصد بر تقویت مقابله با پرخاشگری فیزیکی و ۲۱ درصد بر تقویت مقابله با پرخاشگری کلامی اثر داشته است .

کلیدواژه ها:

مهارت ارتباط نرم ، مقابله با تعارض ، پرخاشگری ، کودکان اوتیسم .