بررسی رابطه اضطراب پساکرونا با سازگاری و عدم تحمل بلاتکلیفی در والدین دانش آموزان پایه اول ابتدایی .

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه اضطراب ناشی از کرونا با سازگاری اجتماعی و عدم تحمل بلاتکلیفی در والدین دانش آموزان پایه اول ابتدایی شهرستان بافق بود. پژوهش حاضر براساس ماهیت و روش ، تحقیقی توصیفی از نوع همبستگی است . جامعه آماری شامل کلیه والدین دانش آموزان اول ابتدایی شهرستان بافق در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود. نمونه آماری به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شده است و تعداد ۲۹۵ نفر به عنوان نمونه آماری از حجم جامعه آماری ۱۲۵۰ نفره از طریق جدول مورگان انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه های؛ اضطراب کرونا علی پور و همکاران (۱۳۹۹)، سازگاری اجتماعی بل (۱۹۶۱) و عدم تحمل بلاتکلیفی ((IUS فریستون و همکاران (۱۹۹۴) استفاده شده است . داده های حاصل با شاخص های آمار توصیفی و تحلیلی ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج نشان داد که بین اضطراب کرونا و سازگاری اجتماعی در والدین دانش آموزان اول ابتدایی رابطه همبستگی منفی و معناداری وجود دارد (۰۱/۰(P < و این مسئله بیانگر این است که هرگونه افزایشی در اضطراب کرونا موجب کاهش در سازگاری اجتماعی در والدین دانش آموزان ابتدایی می شود و بین اضطراب کرونا و عدم تحمل بلاتکلیفی در والدین دانش آموزان اول ابتدایی همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد (۰۵/۰(P < و این مسئله بیانگر این است که هرگونه افزایشی در اضطراب کرونا موجب افزایش در عدم تحمل بلاتکلیفی در والدین دانش آموزان اول ابتدایی می شود.

کلیدواژه ها:

اضطراب کرونا ، سازگاری اجتماعی ، عدم تحمل بلاتکلیفی ، والدین پایه اول ابتدایی .