اثربخشی آموزش تاب آوری بر احساس تنهایی و بار مراقبتی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش تاب آوری بر احساس تنهایی و بار مراقبتی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی شهر گرگان در سال ۱۴۰۲ انجام شد. تحقیق حاضر جزء تحقیقات توصیفی از نوع آزمایشی به روش پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل به روش پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود و جامعه آماری شامل تمامی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی و عادی شهر گرگان در سال ۱۴۰۲ بود که از این تعداد ۳۰ نفر از مادران به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. سپس شرکت کنندگان در دو گروه آزمایشی و گواه به طور تصادفی جایگزین گردیدند. گروه آزمایشی طی ۸ جلسه دو ساعتی در چهار هفته (۲ جلسه در هر هفته ) تحت آموزش تاب آوری قرار گرفت و گروه گواه آموزشی دریافت ننمود. پیش و پس از جلسات آموزشی گروه ها در دو نوبت پرسشنامه احساس تنهایی راسل و همکاران(۱۹۸۰) و بار مراقبتی زاریت و همکاران(۱۹۸۰) را تکمیل نمودند. داده ها نیز با استفاده از آزمون تحلیل تحلیل کوواریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش تاب آوری، می تواند احساس تنهایی و بارمراقبتی والدین دارای نیازهای ویژه را کاهش دهد. از اینرو، طبق یافته های حاضر، آموزش تاب آوری خانواده یک روش مداخله ای مناسب برای کاهش متغیرهای احساس تنهایی و تعدیل بار مراقبتی مادران دارای فرزند کم توان ذهنی است و می تواند در کلینیک های توانبخشی و مراکز آموزش خانواده استفاده شود.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، احساس تنهایی ، بار مراقبتی ، کم توان ذهنی .