اثربخشی زوج درمانی آدلری بر سازش یافتگی روانشناختی و تعدیل عاطفی زوجین متقاضی طلاق

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی زوجدرمانی آدلری بر سازش یافتگی روانشناختی و تعدیل عاطفی زوجین متقاضی طلاق انجام شد. این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه زوجین متقاضی طلاق شهرستان بیرجند در سال ۱۴۰۱ تشکیل دادند؛ که از آن ۳۰ زوج به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد و در دو گروه آزمایشی (۱۵ زوج) و کنترل (۱۵ زوج) گمارده شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس سازگاری زناشویی اسپانیر (۱۹۷۶) و مقیاس کوتاه شده عاطفه مثبت و منفی واتسون، کلارگ، کلارگ، و تلگن (۱۹۸۸) استفاده شد. آزمودنی های گروه آزمایش طی ۱۲ جلسه زوجدرمانی آدلری را دریافت نمودند ولی گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره به کمک نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد زوجدرمانی آدلری بر سازش یافتگی روانشناختی و تعدیل عاطفی زوجین متقاضی طلاق تاثیر دارد (۰۱/۰ .( P< بنابراین، زوج درمانی آدلری یک روش موثر در سازش یافتگی روانشناختی و تعدیل عاطفی زوجین متقاضی طلاق است.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی آدلری ، سازش یافتگی روانشناختی ، تعدیل عاطفی ، زوجین متقاضی طلاق