اثربخشی آموزش نظریه خودتعیین گری بر باورهای انگیزشی ، فرسودگی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش نظریه خودتعیین گری بر باورهای انگیزشی ، فرسودگی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان انجام شد. روش این پژوهش از نوع طرحهای شبه آزمایشی پیش آزمون-با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان کاشمر، در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بودند. تعداد ۳۰ نفر از دانش اموزان بود که به روش نمونه گیری دردسترس از این جامعه آماری انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. هر دو گروه به پرسشنامه ی باورهای انگیزشی برای یادگیری پینتریچ و دیگروت (۱۹۹۱)؛ پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران (۱۹۹۷)؛ پرسشنامه اشتیاق تحصیلی فردریکز و همکاران (۲۰۰۴) در ابتدای تحقیق پاسخ دادند (پیش آزمون) و سپس گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه (هر جلسه ۶۰ دقیقه هر هفته ۲ جلسه ) تحت آموزش خودتعیین گری فیلد و هافمن (۱۹۹۴) قرار گرفتند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. مجددا در پایان هر دو گروه به ابزارهای پژوهش پاسخ دادند (پس آزمون). اطلاعات گردآوری شده با نرم افزار -spss۲۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج نشان داد اثربخشی آموزش نظریه خودتعیین گری بر باورهای انگیزشی ، فرسودگی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان

کلیدواژه ها:

آموزش نظریه خودتعیین گری ، باورهای انگیزشی ، فرسودگی تحصیلی ، اشتیاق تحصیلی