مقایسه اثربخشی تدریس چند رسانه ای و روش سخنرانی بر اختلالات دیکته نویسی دانش آموزان پایه سوم ابتدایی شهر یزد

دیکته از جمله مهارتهای آموزشی و نوشتنی بسیار مهمی است که نیاز به پردازشهای متعدد ذهنی دارد. نقص در هر بخش یا فرآیند می تواند منجر به یک خطای نوشتاری شود، شناسایی روش های موثر برای کاهش این اختلال و ارائه ی راهکارهای موثر برای حذف یا تعدیل آن در کودکان ابتدایی کمک شایانی کند. لذا پژوهش حاضر، با هدف مقایسه اثربخشی تدریس چند رسانه ای و روش سخنران ی بر اختلالات دیکته نویسی دانش آموزان پایه سوم ابتدایی شهر یزد، انجام گردید. جامعه مورد مطالعه این پژوهش شامل تمام دانش آموزان دارای اختلال دیکته نویسی پایه سوم ابتدایی شهر یزد در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود که ۴۵ نفر از آن ها، به عنوان نمونه آماری به روش در دسترس انتخاب گردیدند. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بود. ابزار مورد استفاده در این پژوهش ، آزمون دیکته محقق ساخته بوده است . گروه ها ی چندرسانه ای و سخنرانی به مدت ۱۰ جلسه ۴۵ دقیقه ای تح ت آموزش قرار گرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها از آزمون کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد روش تدریس چندرسانه ای بیشترین تاثیر را در مقایسه با روش تدریس سخنرانی بر بهبود اختلالات دیکته داشته است . همچنین آموزش تدریس چندرسانه ای و سخنرانی باعث بهبود اختلالات دیکته نویسی دانش آموزان پایه سوم ابتدایی شده است .

کلیدواژه ها:

تدریس چند رسانه ای ، روش سخنرانی ، اختلالات دیکته نویسی