بررسی تاثیر آموزش راهبردهای مبتنی بر حل مساله بر عملکرد تحصیلی واحساس تعلق به مدرسه دانش آموزان دختر پایه سوم ابتدایی شهرستان کبودرآهنگ

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آمورش راهبردهای مبتنی بر حل مساله بر عملکرد تحصیلی و احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان انجام شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون– پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دخترپایه سوم ابتدایی شهرستان کبودرآهنگ در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بود،که ۴۰ نفر با روش نمونه گیری خوشه ای در دوگروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند.ابزار اندازه گیرزی پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه بری، بتی و وات(۲۰۰۴) وپرسشنامه فام و تیلور ( ۱۹۹۰) در حوزه ی عملکرد تحصیلی بود. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از روش آماری تحلیل تحلیل کوواریانس خطی استفاده شد. نتایج بدست آمده از تجزیه و تحلیل داده ها، نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه گواه و آزمایش از نظر آماری در سطح معناداری ۰.۰۵> P (فرض صفر در سطح ۵% رد می شود) یا سطح ۹۵/ ۰ معنادار می باشد. به منظور حذف اثر پیش آزمون از شاخص آماری تحلیل کواریانس استفاده گردید که نتایج به دست آمده، نشان داد آموزش راهبردهای مبتنی بر حل مساله بر ۲ متغیر (عملکرد تحصیلی و احساس تعلق به مدرسه )تاثیر معناداری داشت.میزان این تاثیر برای متغیر عملکرد معنادار بودن عملی ۰.۲۳ بوده است، یعنی ۲۳ درصد کلی واریانس عملکرد دانش آموزان مربوط به آموزش راهبدهای حل مساله بوده است. میزان این تاثیر برای متغیر دلبستگی به مدرسه معنادار بودن عملی ۰.۲۱ بوده است، یعنی ۲۱درصد کلی واریانس احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان مربوط به آموزش راهبردهای مبتنی بر حل مساله بوده است

کلیدواژه ها:

راهبردهای مبتنی بر حل مساله ، عملکرد تحصیلی ، احساس تعلق به مدرسه