نقدی بر دیدگاه آزادی بیان در اعلامیه جهانی حقوق بشر و رجحان جایگاه آزادیبیان دراسلام

آزادی موهبتی است الهی که خدای متعال به انسان عطا فرمود اما از آنجا که انسان موجودی ضعیفاست، برای او هم حجت درونی (عقل) و هم حجت بیرونی (پیامبران)( قرار داد تا انسان را به سوی کمالو اهداف عالیه الهی رهنمون سازند ولی در عین حال بشر در انتخاب راه صواب و خطا آزاد است.همانگونهکه زمان ها و عصر ها متفاوت است سخن ها و گفت وگوها نیز در هر روزگاری متفاوت است.از جملهمباحث مهم که در عصرحاضر،گفتار مدام بوده و بازاری پر زرق و برق دارد،مبحث حقوق بشر است.تدوین حقوق بشر نیازمند به برسی فلسفه حقوقی آن دارد و در گرو تبیین جهان بینی و پیوند انسان باجهان،زیرا تدوین حقوق بشر نیازمند منبعی مشترک است که انسان توان شناخت آن منبع مشترک راندارد و نیز حق تعیین حقوق بشر فراتر از اندیشه و توانایی های محدود و تجربی خود بشر بوده و تنها ازآن خداست.در نوشته پیش رو درباره پایه های اعتقادی و منابع و مبانی حقوق بشر در اسلام و نیز اعلامیه حقوقبشر و گوشه ای از کاستی های آن پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

حقوق بشر ، آزادی بیان ، حقوق بشر دراسلام