اثربخشی آموزش مثبت نگر با تاکید بر آموزه های اسلامی بر نارسایی هیجانی، خودارزشمندی و انعطاف پذیری شناختی در نوجوانان تک سرپرست

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مثبت نگر با تاکید بر آموزه های اسلامی بر نارسایی هیجانی، خودارزشمندی و انعطاف پذیری شناختی در نوجوانان تک سرپرست انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و با استفاده از طرح پیش آزمون - پس ازمون با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه پسران تک سرپرست دبیرستان علوی شهر اصفهان در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود. از میان جامعه آماری با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه و براساس نمرات پرسشنامه نارسایی هیجانی تورنتو (۲۰ بگبی، پارکر و تیلور) ۱۹۹۴ پرسشنامه خودارزشمندی (کراکر و همکاران) ۲۰۰۳ و پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی (دنیس و واندروال)، ۲۰۱۰ در پیشتست، ۳۰ نفر که دارای ملاک های ورود و خروج بودند نمونه آماری را تشکیل دادند. این ۳۰ نفر به طور تصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل گزینش شدند که گروه آزمایش، آموزش مثبت نگر با تاکید بر آموزه های اسلامی را دریافت کرد و گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس و برای تسریع در ننتایج حاصله از نرم افزار SPSS۲۲ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که اموزش مثبت نگر با تاکید بر آموزه های اسلامی به طور معناداری منجر به کاهش نارسایی هیجانی (دشواری در تشخیص احساس ها، دشواری در توصیف احساس ها ، تفکر برونمدار) افزایش خودارزشمندی (رقابت و برتری بر دیگران، داشتن ظاهری زیبا، تایید دیگران، پرهیزگاری، حمایت خانواده، عشق خدا و شایستگی تحصیلی) و افزایش انعطاف پذیری شناختی در نوجوانان تک سرپرست می شود. P<۰/۰۵ در نتیجه می توان از آموزش مثبت نگر با تاکید بر اموزه های اسلامی در جهت کاهش نارسایی هیجانی وافزایش خودارزمندی و انعطاف پذیری شناختی در نوجوانان تک سرپرست استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

آموزش مثبت نگر با تاکید بر آموزه های اسلامی ، نارسایی هیجانی ، خودارزشمندی ، انعطاف پذیری شناختی ، نوجوانان تک سرپرست