اثربخشی مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودناتوان سازی دانش آموزان متوسطه

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودناتوان سازی دانش آموزان پسردوره اول متوسطهانجام گرفت. این پژوهش از نوع مطالعه نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و دارای گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش،کلیه دانشاموزان پسر دوره اول متوسطه مدارس ناحیه ۴ شهر تبریز بود. برای انتخاب نمونه، با استفاده از نمونه گیری خوش هایچند مرحلهای ابتدا دو مدرسه دوره اول متوسطه بصورت تصادفی انتخاب شد. سپس از هر مدرسه از میان کلاس های هشتم ونهم، دو کلاس بصورت تصادفی انتخاب و در مرحله بعد، یک آزمون سرندی جهت شناسایی افراد با خودناتوان سازی تحصیلیبالا انجام گرفت. از میان افراد سرند شده در هر مدرسه ۲۰ دانش آموز بصورت تصادفی برای گروه آزمایش و ۲۰ دانش اموز برایگروه گواه جهت اجرای پژوهش انتخاب شد. هر دو گروه در سه مرحله ی پیش از مداخله، پس از مداخله و سه ماه بعد از مداخله به مقیاس خودناتوان سازی پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس مختلط در SPSS۲۴ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. گرفت. نتایج پژوهش نشان داد، برنامه آموزش پذیرش و تعهد بر مولفه های خودناتوان سازی دانش آموزان اثر بخش است واثر مداخله در مرحله پیگیری پایدار بوده است. بر اساس یافته ها، آموزش پذیرش و تعهد می تواند با بهبود خودناتوان سازی،وضعیت تحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه را بهبود بخشد و آنها را بجای استفاده از مکانیسم های غیر موثر مانند عذرتراشی،در مقابل چالش های تحصیلی توانمند کند

کلیدواژه ها:

آموزش پذیرش و تعهد ، خودناتوان سازی ، دانش اموزان متوسطه