تدوین مدل نظری تولید فضای شهری معنویت مبنا در شهر ایرانی- اسلامی با استفاده از روش داده مبنا (مطالعه موردی: بخش مرکزی شهر مشهد)

توسعه شهری و فرایند تولید فضا همواره با تعارضات جدی توآم بوده است. این امر منجر به تولید و بازتولید فضاهای سوداگرانه مبتنی بر منطق صرف انباشت سرمایه شده است. از جمله نمودهای این تقابل را می توان در مداخلات صورت گرفته در بافت های با هویت ویژه، چون مشهد دید، که در تعارض جدی با مباحث پایداری و ابعاد سه گانه آن است. در تقابل با این چالش ها. شهرسازی معنویت مبنا و لزوم شناسایی شاخص های آن در برنامه ریزی شهری معاصر در جهت تعادل بخشی ضروری به نظر می رسد. روند افزایشی پژوهش ها در این زمینه از سوی مراکز علمی معتبر بیانگر لزوم هرچه بیشتر کاربست این مفهوم در مقیاس برنامه ربزی شهری معاصر است. این پژوهش با هدف ارائه خوانشی مکانی از شاخص های تولید فضای شهری معنویت مبنا در برنامه ریزی شهری معاصر در راستای تعدیل چرخه فعلی, با هدف تدوین اجزا و مولفه های مکانی موثر در تولید فضای شهری معنویت مبناست. این پژوهش به لحاظ هدف در زمره تحقیقات توسعه ای و از نوع کیفی است که با روش نظربه داده بنیاد انجام شده است. جامعه آماری شامل خبرگان و مطلعین کلیدی (۲۱ مصاحبه فردی و ۲ مصاحبه گروهی) که با استفاده از شیوه نمونه گیری هدفمند به عنوان حجم نمونه انتخاب شد. یافته های تحقیق. شناسایی ۲۳شاخص در قالب ۸ بعد اصلی شامل چیدمان فضا، نقش انگیزی، نمادگرایی، پایداری, عدالت، امنیت، ساختار مدیریتی و معاصرسازی دانش نظری است. دستاورد این پژوهش» جای گذاری مفهومی تعادل بخش به چرخه تولید فضاست که با ساختارسازی مولفه های مکانی موثر در تولید فضای معنویت مبناء باعث ارتقای کیفی مداخلات؛خلق ارزش و نیل به پایداری توسعه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

تولید فضای شهری ، شهر سازی معنویت مبنا ، روش داده مبنا ، کلان شهر و نمونه موردی مشهد