مضامین ادب و پایداری در شعر نصرالله مردانی

پدیده ی جنگ تحمیلی، یکی از گسترده ترین حوزه های تفکر، اندیشه و پژوهش را فراروی اندیشمندان و پژوهشگران این کشور قرار داده است تا ابعاد پیچیده و ناشناخته ای از فرهنگ و اندیشه های مذهبی و ملی مردم ایران را مورد پژوهش قرار دهند. ادبیات پایداری مظهر اندیشه های والایی است که به رموز ادبی آراسته گردیده و پیام های ارزشمندی را برای تمامی انسان های دردآشنا به ارمغان می آورد. توجه به نکات اخلاقی مانند پرهیز از هوی و هوس دنیایی ، دوری از یاس و نا امیدی، ریا و سالوس، زندگی مصرف گرایی، توجه به استقلال عمومی کشور ، آزادی و آبادانی آن، مبارزه با استعمار و استکبار جهانی و مبارزه با جور و ستمگری و سرانجام حاکمیت عدالت، از جمله مبانی اخلاقی و نصایح اجتماعی ادب پایداری است که تحت تاثیر اهداف انقلاب در شعر این دوره بازتاب یافته است. با این رویکرد این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی و ابزار مطالعه ی کتابخانه ای سعی دارد به بررسی و تحلیل مضامین پایداری در شعر نصرالله مردانی بپردازد. نتایج حاکی از آن است که مردانی از شاعران پایداری معاصر ایران است که مضامین مقاومت و پایداری را در شعر خود به کار گرفته است و به نظر می رسد که دو عنصر تلفیقی وطن و مذهب مضمون غالب شعر نصرالله مردانی است . نصرالله مردانی سعی دارد از ترکیبات نو- سنتی استفاده کند.

کلیدواژه ها:

ادبیات پایداری ، عناصر و سرچشمه ها ، مضامین ، نصرالله مردانی