اثربخشی ساختارگرایی بر تعارضات زناشویی، سبک های اسناد و بهزیستی اجتماعی

مقدمه: هدف اصلی نظریه های خانواده درمانی تمرکز بر تعارضات زناشویی بوده است. بااین وجود تعارضات زناشویی، موضوعی پیچیده باقی مانده است. خانواده درمانی ساختاری یک رویکرد اساسی در بین نظریه های سیستماتیک خانواده است که بر ایجاد یک سلسله مراتب سازمانی سالم در سیستم خانواده تاکید دارد. در دیدگاه سیستمی، تعارض را ناشی از هر نوع تنازع بر سر تصاحب پایگاه و منابع قدرت در بین زوج ها می داند. اسناد علی و بهزیستی اجتماعی نیز توجه زیادی را در تحقیقات خانواده درمانی به خود معطوف داشته است. روش: در این تحقیق نیمه آزمایشی، ۲۵ زن با تعارضات زناشویی شدید و با روش جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. متغیر مستقل خانواده درمانی ساختارگرایی مینوچین بود. پرسشنامه های تعارضات زناشویی، سبک اسناد و بهزیستی اجتماعی در مراحل پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری بر روی آزمودنی ها اجرا گردید. نتایج: نتایج آزمون فریدمن و اندازه گیری مکرر نشان داد که رویکرد ساختارگرایی مینوچین به طور موثر و معنادار تعارضات زناشویی را کاهش داد. پیوستگی اجتماعی (که یکی از پنج زیر مقیاس بهزیستی اجتماعی است) را افزایش داد و باعث افزایش معنادار سبک اسناد پایدار و سبک اسناد س. پی. ان. سی. (نمره مثبت ترکیبی منهای نمره منفی ترکیبی ) آزمودنی ها گردید. بحث و نتیجه گیری: این نتایج در پیگیری ۶ ماه بعد گروه آزمایش برای هر دو متغیر، همچنان تداوم داشت و نشان داد گروه درمانی شناختی وجودگرا می تواند در افزایش سلامت معنوی و ایجاد تصور مثبت از خدا در والدین فرزندان مبتلا به سرطان اثر گذار باشد.

کلیدواژه ها:

بهزیستی اجتماعی ، تعارضات زناشویی ، خانواده درمانی ساختاری ، سبک اسناد