معماری و منطقه گرایی

معماری منطقه گرا مانند هر معماری دیگر، با جهان شناسی انس گرفته است. رابطه میان معماری و ویژگی های اقلیمی نه تنها برای معماران بومی اهمیت دارد بلکه برای معماران غیربومی که در بستر فرهنگی دیگر رشد کرده اند نیز اهمیت بسیاری دارد. جستجو در فرایند چنین تعاملی هم برای معماران و هم برای بازدید کنندگان، کارفرمایان و تحلیل گرایان مملو از اطلاعات منحصربه فرد و گاهی مواقع شک بر انگیز می باشد. یکی از این شک ها این می باشد که امروزه که مرزهای قراردادی کشورها در پیشگاه معماران اعتبار خود را از دست داده و آنها همواره در جستجوی فرصت های تازه در محیط هایی جدید می باشند. امروزه تصمیم گیری های گوناگون در نقاط مختلف دنیا بر اساس دیدگاه منطقه گرایی صورت می پذیرد. منطقه گرایی رویکردی است که در مقابل یکسان سازی معماری و عدم توجه به فرهنگ و بستر فرهنگی استقامت به خرج داده و به دنبال تقویت ارزش های منطقه ای و احترام به ویژگی های محیط زیست می باشد. هدف از انجام این تحقیق شناخت بیشتر معماری و منطقه گرایی است و روش تحقیق در این مقاله توصیفی تحلیلی می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری ، منطقه گرایی و اقلیم