تحلیلی بر احساس تعلق اجتماعی دانشجویان و عوامل موثر بر آن (موردمطالعه: دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه اصفهان)

هدف: هدف مقاله بررسی میزان احساس تعلق به جامعه ایران در دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه اصفهان و عوامل مرتبط با آن است. روش: روش تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی و جامعه آماری ۶۲۵۸ نفر دانشجوی شاغل به تحصیل در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ در دوره های تحصیلات تکمیلی است. حجم نمونه ۲۷۰ نفر (با درنظرگرفتن خطای آلفای ۰۵/۰ و خطای بتای ۲۰/۰) تعیین و از روش نمونه گیری سهمیه ای استفاده شد. برای سنجش میزان احساس تعلق اجتماعی از پرسش نامه صادقی جعفری و همکاران (۱۳۹۷) استفاده شد. اعتبار درونی پرسش­نامه با محاسبه شاخص AVE (اعتبار همگرا) انجام شد. اندازه ضریب آلفای کرونباخ (پایایی) برای مولفه­­های تعلق عاطفی و تعلق عملی ۸۵/۰ و ۸۴/۰ و برای کل مقیاس ۸۹/۰ به دست آمد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون­های تی تک نمونه ای، تی گروه های مستقل، تحلیل واریانس و مدل سازی معادلات ساختاری انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد؛ میانگین نمره تعلق اجتماعی ۸۱/۲ از ۵ است و آزمون تی تک نمونه ای، تعمیم این یافته را به جامعه آماری تایید کرد. دانشجویان متاهل نسبت به دانشجویان مجرد و دانشجویان گروه علوم انسانی نسبت به سایر گروه ها احساس تعلق بالاتری دارند. وضعیت اقتصادی دانشجویان (وضع اشتغال و پایگاه اجتماعی - اقتصادی) ارتباطی بااحساس تعلق آن ها ندارد. نمودار مدل معادله ساختاری، اثر مستقیم تعلق دینی و اعتماد نهادی را بر تعلق اجتماعی به ترتیب   ۳۷/۰ و ۳۹/۰ نشان داد. درحالی که ضریب تعیین مدل ۴۴/۰ به دست آمد. همچنین مجموع اثرات مستقیم و غیرمستقیم تعلق دینی ۵۷/۰ است. نتیجه گیری: احساس تعلق اجتماعی در دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه اصفهان از حد متوسط (مقیاس) کمتر  است و دو متغیر تعلق دینی و اعتماد نهادی بر آن تاثیر مثبت  دارد.

کلیدواژه ها:

تعلق اجتماعی ، تعلق عاطفی ، تعلق عملی ، اعتماد نهادی ، تعلق دینی