بررسی مولفه های موثر بر خودشیفتگی مدیران دانشگاه پیام نور با تاکید بر حالت نظارتی

این پژوهش با هدف طراحی و تبیین الگوی عوامل موثر بر خودشیفتگی مدیران با تاکید بر حالت نظارتی (مطالعه موردی مدیران دانشگاه پیام نور) انجام شد. روش تحقیق در این پژوهش آمیخته و از لحاظ ماهیت، کاربردی است.  جامعه آماری و حجم نمونه در بخش کیفی ۸ نفر از خبرگان و متخصصان مدیریت و در بخش کمی شامل کلیه مدیران مراکز و واحدهای دانشگاهی پیام نور منطقه ۵ (استان اصفهان، یزد، چهارمحال و بختیاری) است که تعداد آن­ها مجموعا ۱۶۸ نفر می­باشد. با توجه به محدود بودن جامعه آماری، حجم نمونه برابر با جامعه آماری در نظر گرفته می­شود . ابزار گردآوری داده ها مصاحبه نیمه ساختارمند و پرسشنامه محقق ساخته می­باشد، تجزیه و تحلیل اطلاعات بخش کیفی براساس رویکرد نظریه داده بنیاد (سه مرحله کدگذاری باز، محوری و گزینشی) و بخش کمی از روش های آمار استنباطی(تحلیل عاملی تائیدی) انجام شد و مدل های پارادایمی و مفهومی ترسیم گردید. با توجه به هدف اصلی پژوهش با استفاده از نرم افزارAMOS، میزان تاثیر این عوامل بر خودشیفتگی مدیران بررسی گردید. سپس معنادار بودن تفاوت بارهای عاملی (وزن­های رگرسیونی) با مقدار صفر ارائه شد. چون مقدار P محاسبه شده نشان داد از بین ۱۶ عامل موثر بر خودشیفتگی مدیران ۳ عامل از ۰۵/۰ بزرگتر است، لذا با ۹۵ درصد اطمینان می توان گفت بار عاملی محاسبه شده برای این ۳ مولفه، معنادار نبوده و بر خودشیفتگی مدیران دانشگاه­های پیام نور تاثیری ندارد. با حذف سه عامل مذکور مجددا مدل مورد آزمون قرار گرفت و در نهایت الگوی عوامل موثر بر خودشیفتگی مدیران طراحی گردید.

کلیدواژه ها:

خودشیفتگی ، ساختار سازمان ، حالت نظارتی ، مدیران دانشگاه