بررسی رابطه بین کیفیت زندگی کاری با خودکارآمدی معلمان مدارس ابتدایی شهر همدان

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه کیفیت زندگی کاری با خودکارآمدی معلمان مدارس ابتدایی شهر همدان  بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ شیوه گردآوری و تحلیل داده ها، جزء پژوهش های توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان مدارس ابتدایی شهر همدان در سال تحصیلی ۱۳۹۴-۱۳۹۳ به تعداد۱۵۴۲ نفر بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی، و مطابق با فرمول کرجسی و مورگان نمونه ای به حجم ۳۱۰ نفر انتخاب شد ابزار گردآوری داده ها شامل دو پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی مربیان اسچانن – موران و وولفولک (۲۰۰۱) و پرسشنامه کیفیت زندگی کاری ریچارد والتون(۱۹۷۳)، بود که پایایی آنها برای پرسشنامه خودکارآمدی معلمان ۹۱/۰ و پرسشنامه ی کیفیت زندگی کاری  ۹۳/۰ با روش آلفای کرونباخ تعیین شد. نتایج پژوهش نشان داد که وضعیت کیفیت زندگی کاری معلمان مدارس ابتدایی شهر همدان در سطح متوسط و وضعیت خودکارآمدی آنان بالاتر از سطح متوسط است. بین کیفیت زندگی کاری با خودکارآمدی معلمان رابطه مثبت و معنادار(۲۲۷/۰R=) مشاهده شد همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که مولفه های محیط ایمن و بهداشتی و نیز تامین فرصت رشد و امنیت مداوم قدرت پیش بینی خودکارآمدی معلمان را دارند.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی کاری ، خودکارآمدی ، معلمان ، مدارس ابتدایی