ارزیابی حقوقی موضوع فرزند خواندگی در قانون حمایت از کودکان در ایران

در جوامع و علی الخصوص جوامع پیشرفته ی امروزی برای گرمی بخشیدن به محیط خانواده های فاقد فرزند و کاستنمشکلات روحی و ناهنجاری های روانی که خاص زوجینی است که از توانایی فرزند دار شدن محروماند و همچنین فراهمکردن بستری مناسب برای رشد و نمو کودکان بیسرپرست و رفع مشکلات روحی ناشی از فقدان تکیه گاه عاطفی واقتصادی برای آنها، مساله ی فرزند خواندگی را به یکی از مسائل مهم و نیازمند توجه و بررسی تبدیل کرده است. فرزندخواندگی آن گونه که در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به آن پرداخته شده است، با جوامع غیر اسلامی تفاوتهاییدارد، چرا که پایهی قنون اساسی ایران، دستورات دین اسلام است. قانون مدنی ایران به تبعیت از احکام اسلامی و فقه،دارای قوانی متفاوتی میباشد که به طبع آن و با توجه به قانون حمایت از کودکان بی سرپرست که در سال ۱۳۵۳ بهتصویب مجلس شورای اسلامی رسید، خانوادههای فاقد فرزند میتوانند در صورت داشتن شرایط و تحت ضوابط خاصیکودکان بی سرپرست را به فرزندی بپذیرند. این که کودکانی که به عنوان فرزند خوانده در خانوادهای پذیرفته شده اند دارایچه حقوقی هستند زمینه ساز ایجاد سوالات تعیین کنندهای میباشد که نیازمند توجه قانون به این مساله است و در اینمقاله به صورت جامع به آن پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

کودکان بی سرپرست ، فرزند خواندگی ، قانون حمایت از کودکان ، احکام اسلامی