بررسی تمرینات اصلاحی ترکیبی بر میزان فعالیت عضلات درگیر بر مچ پای ورزشکاران پسر مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا

پیچ خوردگی خارجی مچ پا شایع ترین ضایعه لیگامانی در ورزشکاران است و یکی از پیامدهای ناتوان کننده پیچخوردگی مچ پا بی ثباتی عملکردی است. هدف از مطالعه حاضر بررسی هشت هفته تمرین اصلاحی ترکیبی بر میزانفعالیت عضلات درگیر بر مچ پای ورزشکاران پسر مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا است. ۲۸ ورزشکار پسر مبتلا به بیثباتی عملکردی که داوطلبانه در این مطالعه شرکت داشتند، به طور تصادفی به دو گروه چهارده نفره تمرین و کنترلتقسیم شدند. عملکرد اندام تحتانی با استفاده از پرسشنامه های اندازه گیری توانایی مچ پا و پا در فعالیت های روزانه وورزشی و حس وضعیت مفصل با گونیامتر حس عمقی مچ پا اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد، میانگینخطای مطلق بازسازی زاویه مفصل در حرکت اینورشن در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل بهبود معناداری نشانداد (۰۵ / ۰ > P). همچنین آزمودنی های گروه تمرین نسبت به گروه کنترل بهبود معناداری در امتیازهای پرسشنامه هایاندازه گیری توانایی مچ پا و پا در فعالیت های روزانه و ورزشی نشان دادند (۰۱ / ۰ > P). انجام تمرینات پیش رونده تحتنظارت عصبی- عضلانی با استفاده از تخته تعادل و تخته لغزان به طور معناداری عملکرد اندام تحتانی اندازه گیری شده و حس وضعیت مفصل ورزشکاران مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا را بهبود می بخشد.

کلیدواژه ها:

تمرین اصلاحی ، مچ پا ، بی ثباتی عملکردی