بررسی مقایسه ای میزان جذب فلز سنگین کروم در ماهی فلس دار کپور معمولی (Cyprinus carpio) و بدون فلس گربه ماهی راه راه (Pangasius hypophthalmus)

این مطالعه با هدف بررسی مقایسه­ای میزان جذب فلز سنگین کروم در ماهی فلس­دار کپور معمولی (Cyprinus carpio) و بدون­ فلس گربهماهی راه­راه (Pangasius hypophthalmus) در بافت­های کبد، پوست، آبشش، عضله و فلس انجام شد. ابتدا غلظت کشنده ((LC۵۰-۹۶ h و ضریب سمیت برای هر گونه ماهی تعیین گردید. سپس ماهیان در تیمارهای جداگانه برای هر فلز (با سه تکرار) در معرض ۱۰% غلظت کشنده فلزات سنگین به مدت ۱۵ روز قرار گرفتند. از بافت­های مورد آزمایش نمونه­های ماهیان در روزهای ۷ و ۱۵ نمونه­برداری شد و پس از آماده­سازی و هضم شیمیایی، مقدار کروم در هر بافت به وسیله دستگاه جذب اتمی (مدل ترمو) مورد بررسی و سنجش قرار­گرفت. نتایج بدست آمده برای انباشتگی هر سه فلز سنگین در بافت­ها، اختلافات معنی­داری (۰۵/۰P <) را بین گروه­های شاهد و تیمارها و نیز میان کپور معمولی و گربه­ماهی­ راه­راه نشان­ داد. در ماهی کپور ­معمولی تجمع کروم به شکل آبشش > کبد > پوست > فلس > عضله، و در گربه­ماهی به شکل کبد > عضله > پوست > آبشش بود. موجودی نهایی کل کروم در بافت­های گربه­ماهی ۶۵/۳ برابرکپور (بدون احتساب فلس)، و انباشتگی نهایی کروم در عضله گربه­ماهی ۱۵/۱۶ برابر عضله کپور بود. نتایج این پژوهش نشان می­دهند که پوست فلس­دار ماهی کپور معمولی با جذب قابل ملاحظه فلزات سنگین و کمترین انباشتگی آنها در عضلات نسبت به پوست بدون ­فلس گربه ماهی راه­راه، لایه حفاظتی موثری را در برابر مواد شیمیایی زیستمحیطی فراهم می­کند و می­تواند مصرف ماهی فلس­دار را از این جنبه توجیه نماید.

کلیدواژه ها:

کروم ، کپور معمولی ، گربه ماهی راه راه (پنگوسی) ، فلس