بررسی اثر منطقه و عمق بر ترکیب و تراکم نسبی بی مهر گان در تور ترال لنج های میگوگیر در خلیج فارس (استان هرمزگان)

چکیده هدف از انجام این مطالعه، بررسی ترکیب و تعیین صید به­ازای واحد تلاش بی مهر گان در تور ترال میگو در فصل صید سال ۱۳۹۴ بود که در آب های ساحلی استان هرمزگان در دو منطقه (سواحل بندرعباس و جزیره هرمز) و در اعماق کمتر از ۱۰ متر، ۲۰-۱۰ متر و بیشتر از ۲۰ متر انجام شد. تعداد تورکشی ها ۴۰ مرتبه و مدت زمان هر تورکشی تقریبا ۲ الی ۵/۲ ساعت بود. صید به­دست­آمده به میزان ۷۶۲۳ کیلوگرم در کل نمونه برداری شامل ۱۰۶۸ کیلوگرم میگوی تجارتی و ۶۵۵۵ کیلوگرم صید ضمنی شامل بی مهر گان (۸/۲۳۸۶ کیلوگرم) و ماهیان (۲/۴۱۶۸ کیلوگرم) بود. ترکیب صید شامل میگو ۱۴%، بی مهر گان۳۱% و ماهیان ۵۵% بود. نتایج نشان داد، اثر تغییرات منطقه و اعماق مختلف و همچنین اثر متقابل منطقه و عمق بر صید به ازای واحد تلاش در کل صید، صید هدف (میگو)، میگوی مانتیس (Oratosquilla oratoria)، خرچنگ آبی (Portunus pelagicus)، خرچنگ ریز (Crustacea)، ماهی مرکب ببری (Sepia pharaonis)، مرجان (Anthozoa)، اسفنج دریایی(Demospongiae)، عروس دریایی (Rhizostomatidae)، ستاره دریایی (Asteroidea) و هشت پا (Octopoda) اختلاف معنی دار بوده است. در مجموع ۴۰ مرتبه تورکشی در هر دو منطقه، میگوی مانتیس، عروس دریایی و ماهی مرکب بیشترین و اسفنج کمترین درصد وقوع صید را نشان دادند.

کلیدواژه ها:

واژه های کلیدی: بی مهر گان ، ترال میگو ، درصد وقوع ، صید به ازای واحد تلاش ، صید ضمنی