عوامل موثر بر هزینه های جاری دولت در ایران (۱۳۳۸-۱۳۸۰)

هدف این مقاله بررسی عوامل موثر بر افزایش هزینه های جاری دولت در طی سال های (۱۳۳۸-۱۳۸۰) می باشد. ضمن مروری بر پیشینه ی موضوع ، از اطلاعات آماری موجود که بانک مرکزی، مرکز آمار ایران، سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور آن را منتشر کرده، به صورت سری زمانی، از روش «حداقل مربعات معمولی» برآورد الگوهای اقتصاد سنجی مورد استفاده قرار گرفته است. در این مقاله مهم ترین متغیرهای توضیحی به عنوان عوامل موثر بر مخارج جاری دولت بررسی گردیده است، که می توان به آن ها اشاره کرد: میزان تورم، میزان بی کاری، تعداد دانش آموزان کشور، جمعیت کشور، تولید ناخالص داخلی به قیمت جاری تولید ناخالص داخلی به قیمت واقعی، درآمدهای مالیاتی، درآمدهای نفتی، ارزش ارز، تعداد کارکنان دولت. نتایج حاصل از برآورد الگوهای مختلف نشان می دهد که طی دوره ی مورد بررسی اثر متغیرهای یاد شده بر افزایش مخارج دولت مثبت و معنی دار است. بنابراین نتیجه گیری شده است که دولت باید سیاست تعدیل هزینه ها را در سال های آتی در پیش گیرد و بدین منظور در زمینه ی افزایش فعالیت های بخش خصوصی و کاهش تصدی خود به خصوص در برنامه ی چهارم توسعه ی اقتصادی گام بردارد و به منظور افزایش درآمدهای خود به خصوص درآمدهای مالیاتی اقدام به اصلاح ساختار و افزایش پایه ی مالیاتی کند، تا بتواند از این طریق نسبت مالیات ها را به مخارج جاری خود که به عنوان یک هدف بسیار مهم مدنظر است، افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

هزینه های جاری دولت ، مالیات ها ، میزان تورم ، درآمدهای نفتی ، تولید ناخالص داخلی واقعی