بررسی آزمایشگاهی مکانیسم انحلال سنگ ضمن تزریق آب رقیق شده دریا در سنگ های کربناته

حدودا سه دهه از معرفی آب هوشمند جهت استفاده در افزایش تولید از مخازن نفتی می گذرد، اما همچنان برخی جنبه های استفاده از آب کم شور و رقیق شده دریا به خوبی شناخته و معرفی نشده است. مکانیسم های متعددی بر کارآیی ازدیاد برداشت از مخازن کربناته در روش تزریق آب کم شور معرفی شده اند. در این مطالعه، از تست های سیلاب زنی برای ارزیابی یکی از مکانیسم های حاکم بر این فرآیند، که اصطلاحا مکانیسم انحلال سنگ (rock dissolution) گفته می شود، استفاده شده است. به طور دقیق تر آب دریا به عنوان گزینه حالت پایه (شاخص) و آب های ۵ و ۲۰ برابر رقیق شده دریا برای بررسی اثر شوری مورد استفاده قرار گرفتند. برای تولید نفت خام، به سنگ های واقعی مخزن، چندین برابر حجم فضای متخلخل سنگ از آب هایی که به عنوان سیال جابه جا کننده گزینش شده بودند، تزریق شد. شاخص هایی برای بررسی رخداد این مکانیسم در نظر گرفته شد از جمله تراوایی سنگ قبل و بعد از تزریق، ضریب برداشت به عنوان تابعی از زمان و درجه pH مربوط به سیال جابه جا کننده در خروجی پلاگ (مغزه). با بهره گیری از داده های توزیع فشار، برهم کنش سنگ و سیال به طور جزئی ارزیابی شد. مهم ترین نتیجه این مطالعه این است که میان رقیق سازی آب دریا و شدت فعالیت مکانیسم انحلال سنگ رابطه مستقیم وجود دارد.

کلیدواژه ها:

ازدیاد برداشت نفت ، انحلال سنگ ، افزایش pH ، آب هوشمند ، آب دریای رقیق شده